Σ’ αούτ’ τον ψεύτην τον κόσμον

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Αραματανίδης, Γιώργος Αμαραντίδης

Σ’ αούτ’ τον ψεύτην τον κόσμον
πάντα πεκιάρτς θα είσαι!
Με τ’ έμορφα τα κορτσόπα
θα τρως και πίντς και κείσαι

Όσον πεκιάρτς τα έμορφα
έχ’νε σε χαϊδεμένον
κι ας σου παντρεύ’ς και υστερνά
άμον βούδ’ κοσ̌εμένον

Τα μήλα τα γενάμηνα,
πασ̌κείμ’ με τα παράδες;
Αφκά ας σα σπαρελόπα τουν
έχ’ν’ ατα οι νυφάδες

Ν’ αηλί εκείνον τον πεκιάρ’
π’ ευτάει σεβντι͜άδες δύο
Τ’ έναν παίρ’ σην εγκάλιαν ατ’
και τ’ άλλο τρώει ο κρύον

Έρχουμαι, πουλί μ’, έρχουμαι
και σα πετεινολάλι͜α
Την εγκάλια σ’ ποίσον κρεβάτ’
τα τσάμι͜ας μαξιλάρι͜α

Απόψ’ ους να εμέρωσεν
σα πόσα μέρι͜α ευρέθα!
Σα δέκα εγκάλιας έπεσα,
σα είκοσ’ εκοιμέθα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αούτ’	αυτός/ή/ό/ά
ας σου	από του, από τότε που/αφότου, από αυτό που
ατα	αυτά
αφκά	κάτω
βούδ’	βόδι
γενάμηνα	γινωμένα, ώριμα
εγκάλια	αγκαλιά
εγκάλιαν	(αιτ.) αγκαλιά
εγκάλιας	αγκαλιές
εκοιμέθα	κοιμήθηκα
εμέρωσεν	ξημέρωσε
έμορφα	όμορφα
έρχουμαι	έρχομαι
ευρέθα	βρέθηκα
ευτάει	κάνει, φτιάχνει	εὐθειάζω
έχ’ν’	έχουνε
έχ’νε	έχουνε
κείσαι	κείτεσαι, ξαπλώνεις
κορτσόπα	κοριτσάκια
κοσ̌εμένον	ζεμένο	koşmak
μέρι͜α	μέρη
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
νυφάδες	νύφες
ους	ως, μέχρι
παίρ’	παίρνω/ει
παράδες	λεφτά, χρήματα	para/pāre
πασ̌κείμ’	μήπως, μήπως (και)	πᾶς καί ἔνι
πεκιάρ’	(γεν. αιτ. ενικ.) εργένη, (ονομ. πληθ.) εργένηδες	bekâr/bekār
πεκιάρτς	εργένης, (αιτ. πληθ.) εργένηδες	bekâr/bekār
πετεινολάλι͜α	χαράματα, η ώρα που λαλούν οι πετεινοί
πίντς	πίνεις
ποίσον	(προστ.) κάνε, φτιάξε	ποιέω, ποιῶ
σεβντι͜άδες	αγάπες, έρωτες	sevda/sevdā
σπαρελόπα	μέρος γυναικείας ενδυμασίας αυτοτελές που χρησιμεύει ως κάλυμμα του στήθους	spalliera
τουν	τους
τσάμι͜ας	πλεξούδες
υστερνά	κατοπινά, τελευταία