Ο Πόντον, μάνα, ερρούξεν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Ατματσίδης, Στέλιος Καζαντζίδης

Ο Πόντον, μάνα, ερρούξεν,
η Τραπεζούντα επάρθεν
Όλια τ’ εκέσ’ ερημώθαν
κι η Ρωμανία εχάθεν

Η Ρωμανία πώς μικραίν’,
πώς κόπουν τα ποδάρι͜α τ’ς;
Πώς κόπουνταν τα στράτας ατ’ς
και χάν’ντανε τ’ ιχνάρι͜α τ’ς;

Σύννεφα μαύρα ας σην Πόλ’
έρχουνταν σο Αιγαίον
Άτσ̌απα, ξαν, ντ’ ’α ’ίνουμες
κι εμείς, κορτσόπον νέον;

Εξήντα εφτά ο κύριος! Εξήντα εφτά!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
’α	θα
ατ’ς	αυτής, της
άτσ̌απα	άραγε, αναρωτιέμαι	acaba/ʿacebā
εκέσ’	εκεί
επάρθεν	πάρθηκε, αλώθηκε
ερημώθαν	ερημώθηκαν
ερρούξεν	έπεσε
έρχουνταν	έρχονται
εχάθεν	χάθηκε
’ίνουμες	γινόμαστε
ιχνάρι͜α	χνάρια, ίχνη
κόπουν	κόβονται
κόπουνταν	κόβονται
κορτσόπον	κοριτσάκι
μικραίν’	μικραίνει
ξαν	πάλι, ξανά
όλια	όλα
ποδάρι͜α	πόδια
στράτας	(ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους
χάν’ντανε	χάνονται, διώχνονται