Εγάπ’ ας σον ουρανόν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Μπάμπης Κεμανετζίδης, Σταύρος Κουρουκλίδης

Ελέπω απάν’ σον ουρανόν,
άστρα πουδέν ’κ’ ελέπω
Έβγα -ν- εσύ, μικρόν αρνί μ’,
το φως ι-σ’ να ελέπω

Οι δύ’ μαζί πετούμενα
εγένουμ’νες πουλόπα
Πετούμε και κονεύομε
ση καρδά̤ς τα κλαδόπα

Θέλω να έρχ̌εσαι σουμά μ’,
μικρόν τ’ εμόν φραντάλα
Να εβγαίνω εγώ ο άχαρον
ση καρδά̤ς ι-σ’ τη σκάλα

Οι δύ’ μαζί πετούμενα
εγένουμ’νες πουλόπα
Πετούμε και κονεύομε
ση καρδά̤ς τα κλαδόπα

Σ’ ωτί μ’ έρ’ται κελάηδεμαν,
έμπρα̤ μ’ ελέπω θάμαν
Άγγελον έρθεν είπεν με
εμείς θα ζούμε εντάμαν

Οι δύ’ μαζί πετούμενα
εγένουμ’νες πουλόπα
Πετούμε και κονεύομε
ση καρδά̤ς τα κλαδόπα

Ξαν έστραψεν ο ουρανόν
τ’ άστρα όλια εξέβαν
Τα βάσανα ντ’ επότ’σες με
έφυγαν κι επιδέβαν

Οι δύ’ μαζί πετούμενα
εγένουμ’νες πουλόπα
Πετούμε και κονεύομε
ση καρδά̤ς τα κλαδόπα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απάν’	πάνω
δύ’	δύο
έβγα	(προστ.) βγες
εγένουμ’νες	γίναμε
ελέπω	βλέπω
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έμπρα̤	μπροστά
εντάμαν	μαζί
εξέβαν	βγήκαν
επιδέβαν	έφυγαν, άφησαν πίσω, προσπέρασαν, ξεπέρασαν
επότ’σες	πότισες
έρθεν	ήρθε
έρ’ται	έρχεται
έστραψεν	άστραψε
θάμαν	θαύμα
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καρδά̤ς	(γεν. εν.) καρδιάς, (ον. πληθ.) καρδιές
κελάηδεμαν	κελάηδημα
κλαδόπα	κλαδάκια
κονεύομε	εγκαθιστάμεθα, φωλιάζουμε, προσγειωνόμαστε (επί πτηνών)
ξαν	πάλι, ξανά
όλια	όλα
πουδέν	πουθενά
πουλόπα	πουλάκια
σκάλα	κλίμακα, σκάλα, αποβάθρα λιμανιού, το μέρος μεταξύ των ποδιών της περισκελίδας προς την βουβωνική περιοχή (προσομοιάζει την κορυφή σκάλας προς το κεφαλόσκαλο), ειδικό εξάρτημα της παγίδας πουλιών	scala<scando
σουμά	κοντά
φραντάλα	γυναίκα πρόσχαρη, πληθωρική γυναίκα
ωτί	αυτί