Στιχουργοί: Πόλιος Παπαγιαννίδης
Συνθέτες: Πόλιος Παπαγιαννίδης
Κάποτε κρούω σο ρακίν και σα παλαλωτά-ι Ατώρα η τρυγόνα μο(υ) να έξερα ντ’ ευτάει ’Χ̌ι͜ονίγα μάνα μ’, ’χ̌ι͜ονίγα! ’Χ̌ι͜ονίγα, ’πατουλίγα! Σον Αε-Σέρ’ απάν’ καικά τ’ αρνόπο μ’ ετυλίγα Σιμά σα ξημερώματα και σο γλυκύν τον ύπνον Άνοιξον τ’ εγκαλιόπο σου κι ανάμ’νον τον καρίπ’κον Σιμά σα ξημερώματα, πρωί φωτάζ’ ο ήλιον Αέτσ’ φωτάζ’ και τ’ αρνόπο μ’ άμον κόκκινον μήλον Αΐκον έν’, αΐκον έν’ τ’ αρνίτσας η λαλία Ας σο κιφάλ’ν ατ’ς το λετσ̌έκ’ επέρα κι εσπογγίγα Τη κιφαλί’ ατ’ς το λετσ̌έκ’ επέρα εσπογγίγα κέσ’
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αε-Σέρ’ | αϊ-Σέργιο | ||
| αέτσ’ | έτσι | ||
| αΐκον | τέτοιο/α | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ανάμ’νον | περίμενε | ||
| άνοιξον | (προστ.) άνοιξε | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| ας σο | απ’ το | ασό σο (από το) | |
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| ατώρα | τώρα | ||
| γλυκύν | γλυκιά/ό | ||
| εγκαλιόπο | αγκαλίτσα | ||
| έν’ | είναι | ||
| έξερα | ήξερα | ||
| επέρα | πήρα | ||
| εσπογγίγα | σκουπίστηκα | ||
| ετυλίγα | τυλίχθηκα | ||
| ευτάει | κάνει, φτιάχνει | εὐθειάζω | |
| καικά | προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά | ||
| καρίπ’κον | ξένο, μοναχικό, φτωχό, ανήμπορο | garip/ġarīb | |
| κέσ’ | προς τα εκεί, προς το μέρος εκείνο | κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε | |
| κιφαλί’ | κεφαλιού | ||
| κιφάλ’ν | κεφάλι | ||
| κρούω | χτυπώ | ||
| κρούω σο ρακίν | το ρίχνω στο κρασί/ποτό | ||
| λαλία | λαλιά, φωνή | ||
| λετσ̌έκ’ | γυναικείο μαντίλι που χρησίμευε ως κάλυμμα κεφαλής δεμένο σε σχήμα τριγώνου | leçek<laçak | |
| παλαλωτά | (ουσ.) τρέλες, (επίρρ.) τρελά | ||
| ’πατουλίγα | (επατουλίγα) σκεπάστηκα από νιφάδες χιονιού | ||
| ρακίν | αλκοολούχο ποτό που παράγεται από τη ζύμωση φρούτων ή στεμφύλων φρούτων | rakı/ˁaraḳī | |
| τρυγόνα | το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| φωτάζ’ | φωτίζει, λάμπει | ||
| ’χ̌ι͜ονίγα | (εχ̌ι͜ονίγα) χιονίστηκα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αε-Σέρ’ | αϊ-Σέργιο | ||
| αέτσ’ | έτσι | ||
| αΐκον | τέτοιο/α | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ανάμ’νον | περίμενε | ||
| άνοιξον | (προστ.) άνοιξε | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| ας σο | απ’ το | ασό σο (από το) | |
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| ατώρα | τώρα | ||
| γλυκύν | γλυκιά/ό | ||
| εγκαλιόπο | αγκαλίτσα | ||
| έν’ | είναι | ||
| έξερα | ήξερα | ||
| επέρα | πήρα | ||
| εσπογγίγα | σκουπίστηκα | ||
| ετυλίγα | τυλίχθηκα | ||
| ευτάει | κάνει, φτιάχνει | εὐθειάζω | |
| καικά | προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά | ||
| καρίπ’κον | ξένο, μοναχικό, φτωχό, ανήμπορο | garip/ġarīb | |
| κέσ’ | προς τα εκεί, προς το μέρος εκείνο | κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε | |
| κιφαλί’ | κεφαλιού | ||
| κιφάλ’ν | κεφάλι | ||
| κρούω | χτυπώ | ||
| κρούω σο ρακίν | το ρίχνω στο κρασί/ποτό | ||
| λαλία | λαλιά, φωνή | ||
| λετσ̌έκ’ | γυναικείο μαντίλι που χρησίμευε ως κάλυμμα κεφαλής δεμένο σε σχήμα τριγώνου | leçek<laçak | |
| παλαλωτά | (ουσ.) τρέλες, (επίρρ.) τρελά | ||
| ’πατουλίγα | (επατουλίγα) σκεπάστηκα από νιφάδες χιονιού | ||
| ρακίν | αλκοολούχο ποτό που παράγεται από τη ζύμωση φρούτων ή στεμφύλων φρούτων | rakı/ˁaraḳī | |
| τρυγόνα | το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| φωτάζ’ | φωτίζει, λάμπει | ||
| ’χ̌ι͜ονίγα | (εχ̌ι͜ονίγα) χιονίστηκα |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 