Η οκνι͜αρία

Προβολή Τραγουδιού

expand_content

Ασ’ τ’ επέρα σε κι ύστερα
τ’ άγρι͜α τα σ̌κέντρι͜α εξέγκες
Τα δύο τα ποδαρόπα μ’
σ’ έναν παπούτσ̌’ εσέγκες

Πρώτα τ’ εσά ετέλενες,
επέγ’νες και ση χώρας
Ατώρα ας σ’ επέρα σε
πώς κυνηγάς τ’ εβόρας!

Τον ύπνον πολλά αγαπάς,
κοιμάσαι και ναρκούσαι
Αν ’κι ’τοιμάζω την καφέ σ’
(κι) ας σο κρεβάτ’ ’κι σ’κούσαι

Αέτσ’ έτον το τυχερό μ’
να παίρω οκνι͜αρία
Όντες εστεφανώθα ’τεν
’κ’ εποίκα λογαρίαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αέτσ’	έτσι
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
ασ’	από
ατώρα	τώρα
εβόρας	σκιές, δροσερά μέρη
εξέγκες	έβγαλες
επέγ’νες	πήγαινες
επέρα	πήρα
εποίκα	έκανα, έφτιαξα	ποιέω-ῶ
εσά	δικά σου/σας
εσέγκες	έβαλες, εισήγαγες
εστεφανώθα	στεφανώθηκα
ετέλενες	τελείωνες κτ
έτον	ήταν
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λογαρίαν	λογαριασμός
ναρκούσαι	ναρκώνεσαι
οκνι͜αρία	ράθυμη, οκνηρή
όντες	όταν
παίρω	παίρνω
ποδαρόπα	ποδαράκια
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
σ̌κέντρι͜α	κεντριά	κέντρον
σ’κούσαι	σηκώνεσαι
’τεν	αυτήν
χώρας	ξένος/η/ο/οι γενικά, οι/το/τα μη οικείο/α, ξενιτειάς