Από μικρός ορφανίγα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Κώστας Σιώπης, Μιχάλης Ζερφειρίδης

expand_content

Από μικρός ορφανίγα
κάθουμαι εγώ και κλαίγω
Τα πόνια μ’, τα παράπονα,
σίναν εγώ θα λέγω;

Πατέρα μ’, εροθύμεσα
το γλυκύν τη λαλία σ’
Ετραγώδ’νες και -ν- έλεες
«αρνί μ’, να έ͜εις την υεία σ’»

Ατώρα ας σ’ ετράνυνα
τα χ̌έρι͜α μ’ ντό ’ζωγράφ’σαν;
Τα μέρι͜α ντο ελάσκουσ’νε,
πατέρα, εμέν έκαψαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
ατώρα	τώρα
γλυκύν	γλυκιά/ό
έ͜εις	έχεις
ελάσκουσ’νε	περιφερόσουν, τριγυρνούσες, περιπλανιόσουν	ἀλάομαι/ηλάσκω
έλεες	έλεγες
εροθύμεσα	νοστάλγησα
ετραγώδ’νες	τραγουδούσες
ετράνυνα	μεγάλωσα, ανέθρεψα	τρανόω-ῶ
’ζωγράφ’σαν	(εζωγράφ’σαν) ζωγράφισαν
λαλία	λαλιά, φωνή
μέρι͜α	μέρη
ορφανίγα	ορφάνεψα
πόνια	(ονομ.) πόνοι, (αιτ.) πόνους
σίναν	(σε τίναν) σε ποιον/α;
υεία	υγεία