Οι τραγωδι͜άν’

Προβολή Τραγουδιού

Θα σκαλώνω και θα λέγω
έμορφα και σεβνταλία
και για τους τραγωδά̤νους 
π’ έχ’νε όμορφα λαλίας

Ο Χρύσανθον έν’ τ’ αηδόν’
και η Γιώτα το κανόν’
Και η Ντίνα η τσ̌ατίνα
και η Νόπη καρδερίνα

Η Νατάσα η Κιουρτζίτ’σσα ¹
έμορφεσσα άμον κουκλίτσα
Ατέ όντες τραγωδεί
έρ’ται και χορεύ’ η ψ̌η

Ο Κωστάκης δυνατός
ας σο Κλείτος έν’ ατός
Ατός όντες τραγωδεί
τα τέρτα̤ ανασπάλλ’ η ψ̌η

Και -ν- ο Πλούταρχον ο κοντός
και ο Τάκης σοβαρός
Και -ν- ο Πέτρον μακαρίτης
μέρ’ εφέκεν αναμνήσεις

Παπαδόπουλον ο Χρήστον,
δυνατός και φοβερός
Ασλάντς ο Σταυριανίδης,
βόμβα έν’ ο Ακριτίδης

Τραγωδι͜άνος Τσακαλίδης,
μάστορας έν’ ο Κουσίδης
Και -ν- ο Χάρον σ̌ιλιπσ̌ής
Θεδωράκης τσ̌αλουμτσ̌ής

Σεβνταλής ο Πασχαλίδης
έμνοστος ο Φελεκίδης
Η Νίκη η Υφαντίδου,
η γλυκέσσα Τσιμαχίδου

Ούλ’ ατείν’ οι τραγουδά̤ν,
ατείν’ ούλοι μασχαρά̤ν’
Ας λέγομε την ορθία
ατό ξάι ’κ’ έν’ αμαρτία

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ανασπάλλ’	ξεχνάω/ει
ατέ	αυτή
ατείν’	αυτοί
ατός	αυτός
γλυκέσσα	γλυκιά
έμνοστος	νόστιμος/η
έμορφα	όμορφα
έμορφεσσα	όμορφη
έν’	είναι
έρ’ται	έρχεται
εφέκεν	άφησε
έχ’νε	έχουνε
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κανόν’	φέρετρο
λαλίας	λαλιές, φωνές, (γεν. ενικού) φωνής
μέρ’	(μέρου, επιρρ.) πού, προς ορισμένο μέρος, όποιος
ξάι	καθόλου
όντες	όταν
ούλ’	όλοι
σεβνταλής	ερωτοχτυπημένος, ερωτευμένος	sevdalı
σεβνταλία	ερωτοχτυπημένα, ερωτευμένα, ερωτικά	sevdalı
σκαλώνω	αρχινώ, ξεκινώ, εκκινώ ένα έργο/δουλειά
τέρτα̤	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
τραγωδεί	τραγουδάει
τραγωδι͜άνος	τραγουδιστής
τσ̌αλουμτσ̌ής	σκερτσόζος, επιδέξιος	çalımcı
χορεύ’	χορεύω/ει
ψ̌η	ψυχή

Σημειώσεις

¹ Γεωργιανή (από την Κιουρτζία)