Ας σ’ έφυες

Ας σ’ έφυες, πουλόπο μ’, 
ασ’ εμέν σουμά
Λύεται το ψ̌όπο μ’, πονεί το καρδόπο μ’
και αροθυμά

Πάντα έλεες με, ε! κορτσόπον, 
είσαι το γιαβρί μ’
Και -ν- ατώρα εχάθες, γιάβρι μ’,
κι έκαψες την ψ̌η μ’

Και -ν- ατώρα επέμ’να
απέσ’ ση ζωήν
’Φέκες με, πουλόπο μ’, απέσ’
απέσ’ σο γιαζίν

Σουμά μ’ είχες, κορτσόπον,
ούλι͜α τα καλά
Γιατί έφυες, κορτσόπο μ’/πουλόπο μ’,
ασ’ εμέν σουμά;