Ο σώγαμπρον

Σ’ ένα βαρυδούλ’κον οσπίτ’
επήγα σώγαμπρος
Εκεί εγώ ντο έσυρα
εξέρ’ ένας Θεός

Σο κιφάλι μ’ απάν’ είχα
πάντα την πεθερά μ’
Ατέ σο ψ̌όπο μ’ ένοιξεν
άμον μούστα γεράν

«Νικόλα, άμε σ’ άλογα,
σα ξύλα απέσ’ σ’ ορμάν’»
«Νικόλα, σα μαντρία»,
«Νικόλα, σ’ άλμεγμαν»
«Άμε ση χαμαιλέτεν
και φέρον τ’ άλεσμαν»

Εκάγα, εκάγα, 
εκάγα, εμανία
Πολλά τ’ ομμάτι͜α μ’ είδανε,
αΐκον άλλο ’κ’ είδαν

Κρεβάτ’ ’κ’ εγνώρτσεν το κορμί μ’,
μαξιλάρ’ το κιφάλι μ’
Το κορτσόπον ντ’ εγάπεσα
’κ’ εχάρα ’το σο γιάνι μ’

Σο κιφάλι μ’ απάν’ είχα
πάντα τον πεθερό μ’
Καιρόν ’κ’ είχα να έπινα
έναν κούρταν νερόν

«Νικόλα, άμε σο χωράφ’
χορτάρι͜α να θερί͜εις»
«Νικόλα, σ’κού πρωί-πρωί
τ’ αμπέλι͜α να τρυγί͜εις»
«Ο ήλι͜ον αν ’κι βασιλεύ’
σ’ οσπίτ’ να μη γυρί͜εις!»

Εκάγα, εκάγα, 
εκάγα, εμανία
Πολλά τ’ ομμάτι͜α μ’ είδανε,
αΐκον άλλο ’κ’ είδαν