Για τ’ εμέν κλαις

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Τσανάκαλης, Μέλη Ραμπίδου, Χρήστος Ραμπίδης

Δος μα τα δάκρυ͜α σ’ [πουλόπο μ’]
ας σ’ ομματόπα σ’
και -ν- έπαρ’ την καρδία μ’
Νέσβησον ντο έχω,
εγώ την καμονήν
να δίγω σε τα ψ̌ήα μ’

[Και -ν-] Εσύ για τ’ εμέναν,
πουλόπο μ’, κλαις,
τυρα̤ννίεσαι
κι εμέν τιδέν ’κι λες

Δος μα την δύναμην, [πουλόπο μ’]
εγώ για να ζω
Δος μα φως ση σκοτίαν
Δος μα υπομονήν, [πουλόπο μ’]
να ταγιανίζω
σ’ αβούτο τη φωτίαν

[Και -ν-] Εσύ για τ’ εμέναν,
πουλόπο μ’, κλαις,
τυρα̤ννίεσαι
κι εμέν τιδέν ’κι λες

Δος μα την ανάσμαν, [πουλί μ’]
την ανάσμαν τ’ εσόν,
να δίγω σε τ’ εμόν -ι
Έπαρ’ το γέλος ι-μ’, [πουλί μ’]
το γέλος ι-μ’ τ’ εμόν¹
και δος μα εσύ τ’ εσόν -ι

[Και -ν-] Εσύ για τ’ εμέναν,
πουλόπο μ’, κλαις,
τυρα̤ννίεσαι
κι εμέν τιδέν ’κι λες

Για τ’ εμέναν πάντα [ρίζα μ’]
η ψ̌η μ’ θα είσαι εσύ
και -ν- εγώ για τ’ εσένα
Άνοιξον πουλί μ’/πουλόπο μ’ [γιάβρι μ’]
τα φτερόπα σου
και -ν- έλα μετ’ εμένα

[Και -ν-] Εσύ για τ’ εμέναν,
πουλόπο μ’, κλαις,
τυρα̤ννίεσαι
κι εμέν τιδέν ’κι λες

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αβούτο	αυτό
ανάσμαν	ανάσα, αναπνοή
άνοιξον	(προστ.) άνοιξε
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
γέλος	γέλιο, περίγελος
γιάβρι	μωρό, μικρό, παιδί	yavru
δίγω	δίνω
δος	δώσε
δος μα	δώσε μου
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έπαρ’	(προστ.) πάρε
εσόν	δικός/ή/ό σου
καμονήν	καημός, (αιτ.) καημό
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
νέσβησον	(προστ.) σβήσε
ομματόπα	ματάκια
πουλόπο	πουλάκι
σκοτίαν	σκοτάδι
ταγιανίζω	αντέχω, βαστάω, υπομένω	dayanmak
τιδέν	τίποτα
τυρα̤ννίεσαι	τυραννιέσαι, ταλαιπωριέσαι
φτερόπα	φτεράκια
ψ̌η	ψυχή
ψ̌ήα	ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα

Σημειώσεις

¹ Εδώ η χρήση του μ’ (μου) είναι καταχρηστική αφού το «τ’ εμόν» σημαίνει «το δικό μου».