Βιώματα 22

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αλέξανδρος Παρχαρίδης, Μπάμπης Κεμανετζίδης

[Και -ν-] Εμέν και το μικρόν τ’ αρνί μ’
έναν στράταν χωρίζ’ μας
Τ’ αμαρτίας εμουν πολλά,
κοινωνία ’κι ρούζ’ μας
[ξαν ’κι ρούζ’ μας]

[Και -ν-] Εγάπ’ς εέντον τσ̌ιβαλτούζ’
και σίδερον ξαμμένον
Αηλί εείνον την καρδι͜άν
όθεν έν’ καρφωμένον
[καρφωμένον]

[Και -ν-] Εγώ εσέν πολλά αγαπώ
’κι ’ξέρω εσύ πώς είσαι
Θαρρώ κι εσύ πα άμον εμέν
απέσ’ σ’ άψιμον κείσαι
[ξαν πας κείσαι]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
αμαρτίας	(ον.πληθ., τα) αμαρτίες
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απέσ’	μέσα
άψιμον	φωτιά
εγάπ’ς	αγάπης
εέντον	έγινε
εμουν	μας
έν’	είναι
κείσαι	κείτεσαι, ξαπλώνεις
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
ξαμμένον	πυρωμένο
ξαν	πάλι, ξανά
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
ρούζ’	πέφτει, ρίχνει
τσ̌ιβαλτούζ’	σακοράφα	çuvaldız
χωρίζ’	χωρίζει, ξεχωρίζει, ξεδιαλέγει