Μάναν ας είχα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Κώστας Σιώπης, Στέλιος Χαλκίδης

Θεέ μ’, καμπάνα,
αχ! για τη μάνα
άλλο σον κόσμον
να μη κρούει πουδέν
Η μάνα μη χάται,
ταφίν μ’ ευτάτε
Μάναν ας είχα
κι ας μ’ είχα τιδέν

Αροθυμίας,
κλαίν’ τα παιδία σ’
Μάνα π’ εχάσεν
για πάντα θα κλαίει
Όταν πονούμε
και ’κ’ επορούμε
«Αχ! μάνα»,
το στόμα μουν λέει

Μανίτσα μ’, μάνα,
εσέν μ’ εχάνα
ορφανός μ’ έμ’νε
σ’ αβούτ’ τη ζωήν
Μάνα, τα πόνι͜α σ’,
γεράν τα χρόνι͜α σ’
Το καντίλ’ θ’ άφτω
σ’ εσόν το ταφίν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αβούτ’	αυτό/ή, αυτοί/ές/ά
αροθυμίας	(γεν.) νοσταλγίας, (πληθ.) νοσταλγίες
άφτω	ανάβω
γεράν	πληγή, τραύμα	yara
έμ’νε	ήμουν
επορούμε	μπορούμε
εσόν	δικός/ή/ό σου
ευτάτε	κάνετε, φτιάχνετε	εὐθειάζω
εχάσεν	έχασε, έδιωξε, πέταξε
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κρούει	χτυπάει	κρούω
μουν	μας
παιδία	παιδιά
πόνι͜α	πόνοι
πουδέν	πουθενά
ταφίν	τάφος
τιδέν	τίποτα
χάται	χάνεται