Ο πατέρα μ’, μάνα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Μπάμπης Ιορδανίδης, Μπάμπης Κεμανετζίδης

Ο πατέρα μ’, μάνα,
όι! ψυχομαχ̌εί
Κούξον όλι͜α τα παιδία τ’
για να παίρ’νε ευχ̌ήν¹

Όσον πάει, μανίτσα μ’, έρ’ται,
άγγελος σουμών’
Φεύ’ ο κύρη μ’ ας σον κόσμον
με παράπονον

Μάνα, κλείδωσον την πόρταν,
τα παράθυρα
Κι αν αραεύ’ τον πατέρα μ’,
πέει πως ’κ’ έν’ αδά!

Πέει πως ’κ’ έν’ αδά ο κύρη μ’
κι άλλο μ’ αναμέν’
Κι ας σ’ εμέτερον την πόρταν
άλλο μη δι͜αβαίν’

Ο πατέρα μ’, μάνα μ’,
όι! ψυχομαχ̌εί
Εμαζεύταν τα παιδία μ’
για να δίν’νε ευχ̌ήν

Όσον πάει, μανίτσα μ’, έρ’ται,
άγγελος σουμών’
Ο Θεόν ’κ’ ελέπ’ ντό νέος
έν’ ο κύρ’ τ’ εμόν;

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδά	εδώ
αναμέν’	περιμένει
αραεύ’	ψάχνω/ει, αναζητώ/άει, γυρεύω/ει	aramak
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
δι͜αβαίν’	(για τόπο) περνάει/ώ, διασχίζει/ω, (για χρόνο) περνάει/ώ	διαβαίνω
δίν’νε	δίνουν
ελέπ’	βλέπει/βλέπω
εμαζεύταν	μαζεύτηκαν
εμέτερον	δικός/ή/ό μου	ἡμέτερος
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έν’	είναι
έρ’ται	έρχεται
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κλείδωσον	(προστ.) κλείδωσε κτ με κλειδαριά, κλείσε
κούξον	(προστ.) κάλεσε, φώναξε
κύρ’	πατέρα
παιδία	παιδιά
παίρ’νε	παίρνουν
πέει	(προστ.) πες
σουμών’	σιμώνει, πλησιάζει
φεύ’	φεύγει
ψυχομαχ̌εί	ψυχομαχεί, χαροπαλεύει

Σημειώσεις

¹ Ακούγεται πιθ. εκ παραδρομής να λέει «φέρ’νε ψ̌ην»