Προβολή Τραγουδιού
Αέτσ’ ομοι͜άζ’ τ’ εμόν η ψ̌η |
Αροθυμώ και καίουμαι | Μακρόσυρτα τραγούδια της ΜατσούκαςΣτιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Χαράλαμπος Παρχαρίδης, Χρήστος Παρχαρίδης
Χαμέλυνον, ψηλόν ραχ̌ίν, ας χαμελύν’ κι ο ήλιον! Να ελέπω τ’ αρνόπο μου¹, κόκκινον κι άμον μήλον Πουλόπον, αγριοπούλοπον, που ζει σην ερημίαν Αέτσ’ ομοι͜άζ’ τ’ εμόν η ψ̌η, αρνί μ’, σην ξενιτείαν
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αέτσ’ | έτσι | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| ελέπω | βλέπω | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| ομοι͜άζ’ | ομοιάζει, μοιάζει | ||
| πουλόπον | πουλάκι | ||
| ραχ̌ίν | βουνό, ράχη | ||
| χαμελύν’ | χαμηλώνει | ||
| χαμέλυνον | χαμήλωσε | ||
| ψ̌η | ψυχή |
¹ Ακούγεται εκ παραδρομής να τραγουδάει «ας χαμελύν’ τ’ αρνόπο μου»
