Προβολή Τραγουδιού
Παίξον λύραν |
Θα αξιών’ με ο ΘεόνΣτιχουργοί: Νάκος Ευσταθιάδης
Συνθέτες: Γιάννης Τσανάκαλης
Καλλιτέχνες: Θέμης Ιακωβίδης, Φάνης Κουρουκλίδης
Σύρον το τοξάρ’ σα ζίλια, τ’ έμορφα καρδοχτυπούν Όνειρα¹ κι ένα ’σπιτόπον μετ’ εκείντς που αγαπούν Όνειρα¹ κι ένα ’σπιτόπον μετ’ εκείντς που αγαπούν Σύρον το τοξάρ’ σα ζίλια, τ’ έμορφα καρδοχτυπούν Όνειρα¹ κι ένα ’σπιτόπον μετ’ εκείντς που αγαπούν Ζιλ, μεσαίον και η λύρα σ’ καλατσ̌εύ’ και μουρδουλίζ’ Σ̌κίζ’ εμπαίν’ και σα καρδίας και τα ψ̌ήα μουν κλαινίζ’ Σ̌κίζ’ εμπαίν’ και σα καρδίας και τα ψ̌ήα μουν κλαινίζ’ Ζιλ’, μεσαίον και η λύρα σ’ καλατσ̌εύ’ και μουρδουλίζ’ Σ̌κίζ’ εμπαίν’ και σα καρδίας και τα ψ̌ήα μουν κλαινίζ’ Το καπάν’ παίζ’ κι οι μανάδες κλαίνε και μοιρολογούν Τα παιδία τουν εχάθαν και έναν ζωήν πονούν Τα παιδία τουν εχάθαν και -ν- έναν ζωήν πονούν Το καπάν’ παίζ’ κι οι μανάδες κλαίνε και μοιρολογούν Τα παιδία τουν εχάθαν και -ν- έναν ζωήν πονούν Παίζ’ η λύρα σ’ και τα τέρτι͜α τ’ ανθρωπίων γαλενίζ’ Έχ̌’ καρδίαν, έχ̌’ και γλώσσαν τ’ απροστάτευτα πα τσ̌ίζ’ Έχ̌’ καρδίαν, έχ̌’ και γλώσσαν τ’ απροστάτευτα πα τσ̌ίζ’ Παίζ’ η λύρα σ’ και τα τέρτι͜α τ’ ανθρωπίων γαλενίζ’ Έχ̌’ καρδίαν, έχ̌’ και γλώσσαν τ’ απροστάτευτα πα τσ̌ίζ’
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| ανθρωπίων | ανθρώπων | ||
| γαλενίζ’ | γαληνεύει | ||
| εκείντς | εκείνους | ||
| έμορφα | όμορφα | ||
| εμπαίν’ | μπαίνει | ||
| έχ̌’ | έχει | ||
| εχάθαν | χάθηκαν | ||
| ζιλ | οι ψιλά κουρδισμένες χορδές της λύρας, το οξύφωνα κουρδισμένο όργανο | zil | |
| ζίλια | οι ψιλές τονικότητες ενός μουσικού οργάνου | ||
| καλατσ̌εύ’ | μιλάω/ει, συνομιλώ/ει, συζητώ/άει | keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας) | |
| καρδίας | (τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές | ||
| κλαινίζ’ | στενοχωρώ/εί, κάνω/ει κπ να κλάψει | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| μουν | μας | ||
| μουρδουλίζ’ | γρυλλίζει υπόκωφα, παράγει υπόκωφο ήχο | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| παιδία | παιδιά | ||
| παίζ’ | παίζω/παίζει | ||
| σ̌κίζ’ | σκίζω/ει | ||
| ’σπιτόπον | (οσπιτόπον) σπιτάκι | ||
| σύρον | (προστ.) σύρε, τράβα, ρίξε | ||
| τέρτι͜α | καημοί, βάσανα, στενοχώριες | dert | |
| τοξάρ’ | δοξάρι | ||
| τουν | τους | ||
| τσ̌ίζ’ | λυπάμαι/ται, συμπονώ/εί | σίζω | |
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
¹ Ορθ. χρήση το «ονέρ’τα»
