Τη Κρούσσιας τα αγριοπούλια

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Θέμης Ιακωβίδης, Φάνης Κουρουκλίδης

Αραεύω τον πατέρα μ’,
τ’ ανθρώπ’ς ερωτώ
κι ας σ’ ομμάτι͜α μ’ δάκρυ͜α τρέχ’νε,
κλαίω και πονώ

Σον εμφύλιον εχάθεν
και ο κύρ’ τ’ εμόν
Απροστάτευτον εφέκεν
έναν ορφανόν

Τη Κρούσσι͜ας τα αγριοπούλι͜α
άλλο ’κι πετούν
Ατά άλαλα επέμ’ναν,
ξάι ’κι κελαηδούν
Ορφανόν εγώ ντ’ επέμ’να
μετ’ εμέν πονούν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άλαλα	χωρίς λαλιά, βουβά
ανθρώπ’ς	ανθρώπους
αραεύω	ψάχνω, αναζητώ, γυρεύω	aramak
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
ατά	αυτά
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
επέμ’να	απόμεινα
επέμ’ναν	απόμειναν
ερωτώ	ρωτάω
εφέκεν	άφησε
εχάθεν	χάθηκε
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κύρ’	πατέρα
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
ξάι	καθόλου
ομμάτι͜α	μάτια
τρέχ’νε	τρέχουν