Ση φέγγονος το φώταγμαν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γεώργιος Ζαπουνίδης, Κώστας Ζαπουνίδης

Ση φέγγονος το φώταγμαν
εβγαίντς σο παραθύρι σ’
Κουίζω σε και ’κ’ έρχεσαι
και ’ίνουμαι γεσίρι σ’

Τριαντάφυλλον να ’ίνουσ’νε
κι εγώ κρύον νερόπον
Εκχ̌ύγουμ’νε κι επότιζα,
ρίζα μ’, τ’ εσόν το ψ̌όπον

Ση εκκλησίας την αυλήν
κάθουμαι και νουνίζω
Την Παναΐαν ερωτώ,
εσέν πώς θα κερδίζω;

Παρακαλώ τη φώτισην
δος ατεν, Παναΐα!
Νύφεν σο γιάνι μ’ θέλ’ ατεν,
ατέν σην εκκλησίαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ατέν	αυτήν
ατεν	αυτήν
γεσίρι	κυριολ. αιχμάλωτος μτφ. ταλαιπώρος, αυτός που έχει υποστεί κακουχίες	esir
γιάνι	πλάι, πλευρό	yan
δος	δώσε
εβγαίντς	βγαίνεις
εκχ̌ύγουμ’νε	εκχυνόμουν, χυνόμουν, εξέρρεα	εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω
ερωτώ	ρωτάω
εσόν	δικός/ή/ό σου
’ίνουμαι	γίνομαι
’ίνουσ’νε	γινόσουν
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κουίζω	φωνάζω, λαλώ, καλώ κπ ονομαστικά
νερόπον	νεράκι
νουνίζω	σκέφτομαι
νύφεν	νύφη
Παναΐα	Παναγιά
φέγγονος	φεγγαριού
φώταγμαν	φωτισμός, λαμποκόπημα
ψ̌όπον	ψυχούλα