Εκόντυνες τα μαλλόπα σ’

Εκόντυνες τα μαλλόπα σ’
κι ο πρόσωπο σ’ εφάνθεν
Ήλες εξέβεν είδε σε,
ελίβωσεν κι εχάθεν

Να χ̌αίρεται π’ εποίκε σε,
νασάν εείνον π’ έ͜ει σε
Κι εσέν π’ εξέρ’ καλλίον έν’,
τ’ εγάπ’ς λόγια ’κι λέει σε

Τ’ άστρα σα λίβι͜α εκρύφτανε,
εβζήγανε κι εχάθαν
Η νύχτα έρθεν κι εφώταξεν,
τ’ εσά τ’ ομμάτι͜α εφάνθαν
Η νύχτα έρθεν κι εφώταξεν
ας στ’ ομμάτι͜α σ’ ντ’ εφάνθαν

Να χ̌αίρεται π’ εποίκε σε,
νασάν εείνον π’ έ͜ει σε
Κι εσέν π’ εξέρ’ καλλίον έν’,
τ’ εγάπ’ς λόγια ’κι λέει σε

Έρθες, εσέβες σο χορόν,
όλια, πουλί μ’, φωτάζ’νε
Πόσα ομμάτι͜α θα δα̤κρούν,
πόσοι θ’ αναστενάζ’νε;

Να χ̌αίρεται π’ εποίκε σε,
νασάν εείνον π’ έ͜ει σε
Κι εσέν π’ εξέρ’ καλλίον έν’,
τ’ εγάπ’ς λόγια ’κι λέει σε