Πέει με ντ’ εποίκα σε

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Πόλυς Παυλίδης, Σάββας Ζαπουνίδης

Πέει με, πουλί μ’, ντ’ εποίκα σε
και πάντα φαρμακώντς με;
Μ’ ατά τα τσ̌αλιμόπα σου¹
εμέν θα παλαλώντς με

Γλυκέα τα στομόχ̌ειλα σ’,
νόστιμον το λαλόπο σ’
Γιατί τιδέν ’κι λένε με
ντο έχ̌’ απέσ’ το ψ̌όπο σ’;

Άσ̌κεμον έχω ταπιάτ’,
ὰμα καλόν καρδίαν
Αφού ’κι ινανεύ’ς ατο
να έ͜εις την αμαρτίαν

Άδικα τυραννίγουμες
και -ν- άδικα πονούμε
Εγώ εσέν εγάπεσα
κι εσέν θα στεφανούμαι

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ὰμα	αλλά	ama/ammā
απέσ’	μέσα
άσ̌κεμον	άσχημο, κακότροπο
ατά	αυτά
γλυκέα	(επιρρ.) γλυκά
έ͜εις	έχεις
εγάπεσα	αγάπησα
εποίκα	έκανα, έφτιαξα	ποιέω-ῶ
έχ̌’	έχει
ινανεύ’ς	πιστεύεις, εμπιστεύεσαι	inanmak
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λαλόπο	φωνούλα
παλαλώντς	τρελαίνεις
πέει	(προστ.) πες
στεφανούμαι	στεφανώνομαι
στομόχ̌ειλα	τα χείλια του στόματος
ταπιάτ’	συνήθεια, χαρακτηριστικό, ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου	tabiat/ṭabīʿat
τιδέν	τίποτα
τσ̌αλιμόπα	(υποκορ.) επιδέξιες κινήσεις (σε χορό κ.ά.), σκέρτσα, καμώματα	çalım + -όπον
φαρμακώντς	φαρμακώνεις
ψ̌όπο	ψυχούλα

Σημειώσεις

¹ Ακούγεται πιθ. εκ παραδρομής να τραγουδάει «μετ’ ατά τσ̌αλιμόπα σου»