Είπα σε, πουλόπο μ’

Έν’ έναν ζωντοχ̌ερίτσαν
σο μένω τη μαχαλάν
Έμπρι͜α μ’ κιάν’ ετικλαεύτεν
πάντα ευρήκ’ μαχανάν

Είπα σε, πουλόπο μ’, «’κ’ ιεύ’...»
-θα λέγ’ ατο αλλομίαν-
«...σο παλαιόν το άλογον
καινούρ’ πορπατεσίαν»

Έμορφος ζωντοχ̌ερίτσα μ’,
τα κάλλι͜α σ’ περισσεύ’νε
Εύρηκον παλληκαρόπα
σ’ εσέν ντο ταγιανεύ’νε

Είπα σε, πουλόπο μ’, «’κ’ ιεύ’...»
-θα λέγ’ ατο αλλομίαν-
«...σο παλαιόν το άλογον
καινούρ’ πορπατεσίαν»

Έμορφος ζωντοχ̌ερίτσα μ’,
νε μικρέσσα τρυγονίτσα μ’
Ατώρα όλα έμορφα,
ύστερα «όι! μανίτσα μ’»

Είπα σε, πουλόπο μ’, «’κ’ ιεύ’...»
-θα λέγ’ ατο αλλομίαν-
«...σο παλαιόν το άλογον
καινούρ’ πορπατεσίαν»