Ματσούκα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Τσανάκαλης, Στάθης Νικολαΐδης

Ματσούκα μ’, τα παρχάρι͜α σου,
τα πράσινα τα φύλλα,
το τσουπαδένεν το ψωμί σ’,
το στύπον η μαντζίρα σ’

Ας έλεπα -ν- από μακρά
την Τσ̌όφα μ’ την καημέντσα,
σο ανεφόρ’ απάν’ καικά
το σ̌ελέκ’ φόρτωμέντσα

Κα’ έλα πουλί μ’, [και] Τσ̌οφούλα μου,
απέσ’ σα ορμανόπα
απέσ’ σα τσ̌ιτσ̌εκόπα

Ν’ ακούω κελαηδήματα
και μακρύν τραγωδίαν
[Ωχ!] Τη γαβαλί’ το μοιρολόι
και κωδωνί’ λαλίαν

Κακά είναι τα ψέματα·
Αδά σον κόσμον π’ έρ’ται,
[ωχ!] όπου κι αν πάει η ψ̌η ατ’ σύρ’
τον τόπον ντ’ εγεννέθεν

Κα’ έλα, πουλί μ’, [και] Τσ̌οφούλα μου
απέσ’ σα τσ̌ιτσ̌εκόπα,
απέσ’ σα ορμανόπα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδά	εδώ
απάν’	πάνω
απέσ’	μέσα
γαβαλί’	φλογέρας	kaval/ḳawwāl
εγεννέθεν	γεννήθηκε
έλεπα	έβλεπα
έρ’ται	έρχεται
κα’	κάτω
καημέντσα	καημένη
καικά	προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά
κωδωνί’	κουδουνιού
λαλίαν	λαλιά, φωνή
μακρά	(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
μαντζίρα	γιαούρτι	macun
ορμανόπα	δάση
παρχάρι͜α	ορεινοί τόποι θερινής βοσκής
σ̌ελέκ’	φορτίο ξύλων ή χόρτων που φέρεται στη ράχη ανθρώπου	şelek<շալակ (shalag)=πλάτη, ράχη, μτφ. φορτίο
στύπον	ξινό, στυφό
σύρ’	σύρω/ει, τραβάω/ει, ρίχνω/ει
τραγωδίαν	τραγούδι
τσ̌ιτσ̌εκόπα	λουλουδάκια	çiçek
Τσ̌όφα	(γυν. όνομα) Σοφία
ψ̌η	ψυχή