Ορφανίγα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Παύλος Καλαϊτζίδης, Ρήγας Κοτανίδης

«Πατέρα», «μάνα», ακούγω λέν’
τη χώρας τα παιδία
Το ψ̌όπο μ’ καίγ̆εται βρουλίζ’
και πονεί η καρδία μ’

Ορφανίγα από μικρός
και ξάι ’κ’ εγνώρτσα μάναν
Κι εγώ ντ’ έσυρα ση ζωή μ’
ντο ζω έν’ έναν θάμαν

Η ζωή μ’ όλον βάσανα,
πίκρας, φαρμάκια, πόνα̤
Τα πόνα̤ μ’ ατελείωτα,
καταραμένα χρόνα̤

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
βρουλίζ’	φλέγεται
εγνώρτσα	γνώρισα
έν’	είναι
έσυρα	έσυρα, τράβηξα, έριξα
θάμαν	θαύμα
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
ξάι	καθόλου
ορφανίγα	ορφάνεψα
παιδία	παιδιά
πίκρας	πίκρες
πόνα̤	(αιτ.) πόνοι, πόνους
χρόνα̤	χρόνια
χώρας	ξένος/η/ο/οι γενικά, οι/το/τα μη οικείο/α, ξενιτειάς
ψ̌όπο	ψυχούλα