Πουλόπο μ’, περιστέρι μ’

Έκ’σα, πουλί μ’, το λαλόπο σ’
κι εχάρεν η καρδία μ’
Μανάχα μετ’ εσέν, πουλί μ’,
παίρω παρηγορίαν

Σεβντάν έχω, σεβντάν πουλώ,
σαν σεβνταλής γυρίζω
Σεβντάν έχω σο καρδόπο μ’
και πώς θα ταγιανίζω;

Έλα και είμαι μαναχός,
ν’ ακούγω το λαλόπο σ’
Σ’ εγκαλόπο μ’ θα παίρω σε,
φιλώ και το στομόπο σ’

Σεβντάν έχω, σεβντάν πουλώ,
σαν σεβνταλής γυρίζω
Σεβντάν έχω σο καρδόπο μ’
και πώς θα ταγιανίζω;

Έλα και δος με τη χαράν,
ποίσον με συντροφίαν
Νουνίζω και πονεί η ψ̌η μ’
απέσ’ ση μαναχ̌ίαν

Σεβντάν έχω, σεβντάν πουλώ,
σαν σεβνταλής γυρίζω
Σεβντάν έχω σο καρδόπο μ’
και πώς θα ταγιανίζω;