Αγγελοπλασμένον

Καρδι͜άς και ψ̌ης νουνίγματα
σην θέα σ’ ’κι τελείνταν
Τα δάκρυ͜α γέλ’τα κλώσκουνταν
και τραγωδίας ’ίν’νταν⇋

Ποδεδισμένον έχω σε
σην εγάπ’ τσ̌ιλι͜αγμένον
Εσύ τ’ εμόν το μαναχόν
και τ’ αγγελοπλασμένον

Σ’ εσέν, τσ̌ικάρι μ’ και κλαδί μ’,
τ’ αχλόια χορταρι͜άζ’νε,
τ’ άσπαρτα τσ̌ιτσ̌ακούντανε,
τ’ ανήλι͜αγα φωτάζ’νε⇋

Ποδεδισμένον έχω σε
σην εγάπ’ τσ̌ιλι͜αγμένον
Εσύ τ’ εμόν το μαναχόν
και τ’ αγγελοπλασμένον

Θα μυρώνω τ’ ολόερα σ’,
όλι͜α θα τονι͜ατεύω
και ση κοσμί’ τα τράμερα
χρυσάφι͜α θ’ αραεύω⇋

Ποδεδισμένον έχω σε
σην εγάπ’ τσ̌ιλι͜αγμένον
Εσύ τ’ εμόν το μαναχόν
και τ’ αγγελοπλασμένον

Να χτίζω, ψ̌η μ’, τα όνερα¹ σ’,
να χτίζω τα παλάτι͜α σ’
κι όθεν κι αν έν’ να πορπατείς
βασιλι͜ακά τα στράτας⇋

Ποδεδισμένον έχω σε
σην εγάπ’ τσ̌ιλι͜αγμένον
Εσύ τ’ εμόν το μαναχόν
και τ’ αγγελοπλασμένον