Άμον εσέν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Μπάμπης Κεμανετζίδης, Στάθης Παυλίδης

Όταν ακούω κεμεντζ̌έ
και παίζ’ την τραγωδίαν
Θυμούμαι έναν νυχτοπούλ’
και λύεται η καρδία μ’

Ο πατέρα μ’ ετραγώδ’νεν
τα καλά τ’ πάντα εφόρ’νεν
και ολόερα τ’ γιοσμάδες,
παλληκάρα̤, χουβαρτάδες

Σο παρακάθ’ θα κάθουμαι
ποίον έναν να λέω;
Από μωρόν ντ’ εμάτσες με
αν τραγωδώ θα κλαίω

Ο πατέρα μ’ ετραγώδ’νεν
τα καλά τ’ πάντα εφόρ’νεν
και ολόερα τ’ γιοσμάδες,
παλληκάρα̤, χουβαρτάδες

Τη στράταν ντο εχάραξες
εσέβα και θα πάω
Άμον εσέν έναν ζωήν
μαναχόν φίλτς θ’ ευτάω

Ο πατέρα μ’ ετραγώδ’νεν
τα καλά τ’ πάντα εφόρ’νεν
και ολόερα τ’ γιοσμάδες,
παλληκάρα̤, χουβαρτάδες

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
γιοσμάδες	κομψοί, λεβέντες νέοι	yosma
εμάτσες	έμαθες, δίδαξες	μαθίζω
εσέβα	μπήκα
ετραγώδ’νεν	τραγουδούσε
ευτάω	κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω
εφόρ’νεν	φορούσε
θυμούμαι	θυμάμαι
κεμεντζ̌έ	λύρα	kemençe/kemānçe
λύεται	λιώνει
μαναχόν	(έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά
νυχτοπούλ’	νυχτοπούλι, μτφ. αυτός που ξενυχτάει
ολόερα	ολόγυρα
παλληκάρα̤	παλληκάρια	παλληκάριον<πάλληξ, πάλλαξ
παρακάθ’	συνάθροιση, ολονυχτία
τραγωδίαν	τραγούδι
τραγωδώ	τραγουδάω
φίλτς	φίλους