Προβολή Τραγουδιού

Σ’ ουρανού την εγκάλια

Στιχουργοί: Κωνσταντίνος Καρακασίδης

Συνθέτες: Δημήτρης Γεωργιάδης, Δημήτρης Κοσμίδης

Καλλιτέχνες: Δημήτρης Κοσμίδης, Μπάμπης Ιωακειμίδης

Όντες εβγαίντς ση μαχαλάν
και πορπατείς ομάλια
Η ψ̌η μ’ πετά κι εμπαίν’ απέσ’
σ’ ουρανού την εγκάλια

Πουλόπο μ’, ας ντ’ εγνώρτσα σε
βαρέα αναστενάζω
κι ας σ’ έμνοστα τα χ̌ειλόπα σ’
φίλεμαν ’κι χορτάζω

Είδα σε και κάτ’ έπαθα,
σο μεσοστράτ’ θ’ εβζήνα
Αχούλ’ αν είχα, τρυγόνα μ’,
εσέν’ να φεύ’ς ’κ’  εφήνα

Άμον άστρον εφώταζες
ψηλά σον ουρανόν -ι
Έρθες, εσέβες ση στράτα μ’
κι εχάθες το πουρνόν -ι

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς
απέσ’	μέσα
αχούλ’	μυαλό	akıl/ʿaḳl
βαρέα	βαριά, συχνά, πολύ
εβγαίντς	βγαίνεις
εβζήνα	έσβηνα
εγκάλια	αγκαλιά
εγνώρτσα	γνώρισα
έμνοστα	νόστιμα
εμπαίν’	μπαίνει
έρθες	ήρθες
εσέβες	μπήκες
εφήνα	άφηνα
’κ’	δεν	ουκί<οὐχί
’κι	δεν	ουκί<οὐχί
μαχαλάν	γειτονιά	mahalle/maḥalle
μεσοστράτ’	μέση του δρόμου
ομάλια	ομαλοί δρόμοι, ευθείες, πεδιάδες, ομαλά (επίρρ)
όντες	όταν
πορπατείς	περπατάς
πουλόπο	πουλάκι
πουρνόν	πρωί, πρωινό, επαύριον
τρυγόνα	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
φεύ’ς	φεύγεις
φίλεμαν	φιλί
χ̌ειλόπα	χειλάκια
χορτάζω	χορταίνω
ψ̌η	ψυχή