Έλα κλώστ’ οπίσ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Ανδρεάδης, Γιώργος Νικολαΐδης, Πόλυς Παυλίδης

Έφυες και τα πουλόπα
άλλο ’κι πετούν
Τα τσ̌ιτσ̌έκια εμαρέθαν,
άλλο ’κι ανθούν

Έλα, κλώστ’ οπίσ’,
έλα, κλώστ’ οπίσ’,
σο πονεμένον την καρδι͜ά μ’
τη χαράν να δί’ς

Πάντα πίνω και μεθύνω
και πικρολογώ
Σαν έρ’ται εγώ μαναχός
’κ’ επορώ να ζω

Έλα, κλώστ’ οπίσ’,
έλα, κλώστ’ οπίσ’,
σο πονεμένον την καρδι͜ά μ’
τη χαράν να δί’ς

Σ’ έναν έρημον θα ’φτάγω
τ’ όνειρον τ’ εμόν
Μάνα, το μικρόν παιδόπο σ’
έχ̌’ τρανόν καημόν

Έλα, κλώστ’ οπίσ’,
έλα, κλώστ’ οπίσ’,
σο πονεμένον την καρδι͜ά μ’
τη χαράν να δί’ς

Γεια σου, Πόλυ, με τα τοξαρέας ι-σ’!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
δί’ς	δίνεις
εμαρέθαν	μαράθηκαν
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
επορώ	μπορώ
έρ’ται	έρχεται
έφυες	έφυγες
έχ̌’	έχει
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλώστ’	(προστ.) γύρνα/γύρισε, επέστρεψε
μαναχός	μοναχός, μόνος
μεθύνω	μεθάω
οπίσ’	πίσω
παιδόπο	παιδάκι
πουλόπα	πουλάκια
τοξαρέας	δοξαριές
τσ̌ιτσ̌έκια	λουλούδια	çiçek
’φτάγω	(ευτάγω) κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω