Παρχαρόπουλον είμαι

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Νικολαΐδης, Φάνης Κουρουκλίδης

Ακεί πέραν σα ραχ̌ι͜ά
τα χ̌ι͜όνι͜α ελύγανε
Κι ούλια τα παρχαροπούλια
σ’ ορμάνια εκχ̌ύγανε

Πουλόπον επέταξεν,
ση καγιάν επέρνιξεν
Είδεν ατο κι ο αητέντς,
τα γανάτι͜α / κανάτι͜α τ’ ένοιξεν

Πουλόπον επέταξεν,
ση καγιάν εκόνεψεν
Ση θωρέαν τ’ ατματσ̌ά
σέρτι͜α φτερολόγ̆εσεν

Αδαπάν’ σο καγιαλούκ’
ατματσ̌άδες κείντανε
Άνοιξης μικρά πουλία
αδακέσ’ ’κι ’ίν’ντανε

Παρχαρόπουλον είμαι,
σα ψηλά ευρίγουμαι
Παρχαρόπουλον είμαι,
σα ψηλά ραχ̌ι͜ά κείμαι
Τ’ ερημίας αραεύω,
κελαηδώ και σ̌ολικεύω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδακέσ’	εδώ γύρω, κάπου εδώ
αδαπάν’	εδώ πάνω
αητέντς	αητός
ακεί	εκεί
αραεύω	ψάχνω, αναζητώ, γυρεύω	aramak
ατματσ̌ά	γερακιού	atmaça
ατματσ̌άδες	γεράκια	atmaça
γανάτι͜α	φτερά	kanat
εκόνεψεν	εγκαταστάθηκε, φώλιασε, προσγειώθηκε	konmak
εκχ̌ύγανε	εκχύθηκαν, χύθηκαν, εξέρρευσαν	εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω
ελύγανε	έλιωσαν
ένοιξεν	άνοιξε
επέρνιξεν	διέσχισε, πέρασε απέναντι
επέταξεν	πέταξε
ερημίας	ερημιές
ευρίγουμαι	βρίσκομαι
θωρέαν	θωριά, όψη
’ίν’ντανε	γίνονται
καγιαλούκ’	βραχώδης/απόκρημνος τόπος	kayalık
καγιάν	βραχώδη τόπο	kaya
κανάτι͜α	φτερά	kanat
κείμαι	κείτομαι, ξαπλώνω
κείντανε	κείτονται, ξαπλώνουν
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
ορμάνια	δάση	orman
ούλια	όλα
παρχαροπούλια	πουλιά του παρχαριού
παρχαρόπουλον	πουλί του παρχαριού
πουλόπον	πουλάκι
ραχ̌ι͜ά	ράχες, βουνά
σέρτι͜α	σκληρά, δυνατά, δριμεία	sert/serd
σ̌ολικεύω	δίνω χαρά, ψυχαγωγώ μτφ. ζωντανεύω	şenlenmek
φτερολόγ̆εσεν	φτεροκόπησε