Αρνόπο μ’, ποίσον γαϊρέτ’

Τ’ αρνόπο μ’ κείται άρρωστον,
μενεί με «θ’ αποθάνω»
Ποίον παπόρ’ να παίρω εγώ
[ν’ αηλί εμέν! ασ’χώρετον]
σο γιάν’ ατ’ς να προφτάνω;

Τ’ αρνόπο μ’ κείται άρρωστον
και ση θανάτ’ τα χάλι͜α
Ο Χάρον, πουλί μ’, πώς θα παίρ’
[ν’ αηλί εμέν! ασ’χώρετον]
και τ’ ατεινές τα κάλλι͜α;

Αρνόπο μου, ποίσον γιαρτίμ’,
το ψ̌όπο σ’ κράτ’ καλά -νι
Πουλί μ’ θα ’ίνουμαι και πετώ
[ν’ αηλί εμέν! ασ’χώρετον]
κι έρχουμ’ σ’ εσόν το γιάνι