Τα δάκρυα μ’ λιβοστάλαχτα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Μπάμπης Ιορδανίδης, Μπάμπης Κεμανετζίδης

Θεέ μ’, άγγελον άμα χάντς
τρανόν τ’ εσόν ο πόνον
Τ’ απάν’ αφκά θα κλώ͜εις ατα
πώς θα χαλάντς τον κόσμον

[Αχ! Και] Τα δάκρυ͜α μ’ λιβοστάλαχτα
ρούζ’νε και κατακαίγ’νε
[Και] Τα χ̌είλια μ’ με παράπονον
τ’ αρνόπο μ’ αραεύ’νε

Χ̌ίλ’ μύρ’ αγγέλ’ σον ουρανόν
Θεέ μ’, είν’ για τ’ εσέναν
[Και -ν-] Απάν’ σον κόσμον το γιαλάν
τ’ εμόν τ’ αρνόπον έναν

[Αχ! Και] Τα δάκρυ͜α μ’ λιβοστάλαχτα
ρούζ’νε και κατακαίγ’νε
[Και] Τα χ̌είλια μ’ με παράπονον
τ’ αρνόπο μ’ αραεύ’νε

[Και] Λιβόπον ποίσον με, Θεέ
αφού ’κ’ ευτάς ντο λέω
[Και -ν-] Όθεν κέσ’ έν’ τ’ αρνίν
να πάω καικά και κλαίω

[Αχ! Και] Τα δάκρυ͜α μ’ λιβοστάλαχτα
ρούζ’νε και κατακαίγ’νε
[Και] Τα χ̌είλια μ’ με παράπονον
τ’ αρνόπο μ’ αραεύ’νε

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγγέλ’	(ονομ. πληθ.) άγγελοι, (γεν.) αγγέλου
απάν’	πάνω
αραεύ’νε	ψάχνουν, αναζητούν, γυρεύουν	aramak
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
αρνόπον	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
ατα	αυτά
αφκά	κάτω
γιαλάν	ψεύτικο	yalan
είν’	είναι (για πληθ.)
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έν’	είναι
εσόν	δικός/ή/ό σου
ευτάς	κάνεις, φτιάχνεις	εὐθειάζω
’κ’	δεν	ουκί<οὐχί
καικά	προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά
κατακαίγ’νε	κατακαίνε
κέσ’	εκεί μέσα, προς τα εκεί	κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε
κλώ͜εις	κλώθεις, γυρνάς, στρέφεις
λιβόπον	συννεφάκι	λίβος<λείβω
λιβοστάλαχτα	που στάζουν από τα σύννεφα	λίβος<λείβω + σταλάζω
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
ποίσον	κάνε, φτιάξε (προστ.)	ποιέω, ποιῶ
ρούζ’νε	πέφτουν
χ̌ίλ’	χίλιοι/ες/ια
χαλάντς	χαλάς, καταστρέφεις
χάντς	χάνεις, παύεις να έχεις, διώχνεις