Τη Θεού τ’ αγγελούδ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Κυριάκος Παπαδόπουλος, Κώστας Πουτακίδης, Χρήστος Ασφαλτίδης

Το κλαρινόπο μ’ κελαηδεί
γλυκέα μερακλία
και αρχινώ να τραγωδώ
απέσ’ ας σην καρδία μ’

Αέτσ’ έν’, πουλί μ’, η εγάπ’
να χουλείται θέλ’ δύο
Κι εσύ μαναχόν πώς θα ζεις;
Νούντσον κι εμέν ολίγ̆ον

Εσύ τη Θεού τ’ αγγελούδ’
σα άσπρα φορεμένον
Έλα ’μπα σ’ εγκαλιόπο μου
το παραπονεμένον

Έλα, πουλί μ’, να χ̌αίρουμες
τσ’ εγάπ’ς εμουν τα χρόνα̤
Πάντα ’κι θα έν’ άνοιξη
θα έρ’τανε και χ̌ι͜όνα̤

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αέτσ’	έτσι
απέσ’	μέσα
γλυκέα	(επιρρ.) γλυκά
εγάπ’	αγάπη
εγάπ’ς	αγάπης
εγκαλιόπο	αγκαλίτσα
εμουν	μας
έν’	είναι
έρ’τανε	έρχονται
’κι	δεν	ουκί<οὐχί
μαναχόν	μοναχός (έναρθρο), μοναχό, μόνο/μοναχά (επίρρ)
μερακλία	με μεράκι, με ιδιαίτερο ζήλο	meraklı/merāḳ
’μπα	(έμπα) μπες
νούντσον	σκέψου (προστ.)
ολίγ̆ον	λίγο
τραγωδώ	τραγουδάω
τσ’	(ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός;
χ̌αίρουμες	χαιρόμαστε
χ̌ι͜όνα̤	χιόνια
χουλείται	ζεσταίνεται, θερμαίνεται
χρόνα̤	χρόνια