Φίλ’ με να φιλώ σε

Τη καρδίας ι-μ’ τ’ ομμάτι͜α
φέρ’νε με σ’ εσόν την στράταν
Ντό θα ’ίνουμαι;
Ένουμ’νε χ̌ίλι͜α κομμάτι͜α
για τ’ εσά πουλί μ’ τ’ ομμάτι͜α
Κολατίγουμαι!

Φίλ’ με να φιλώ σε,
ποδεδίζω σε!
Πόσον αγαπώ σε, πουλί μ’,
να δεικνύζω σε
Φίλ’ με να φιλώ σε,
ποδεδίζω σε!
Ήντι͜αν θέλ’ η ψ̌η σ’, πουλόπο μ’,
θα χαρίζω σε

Εκοιμέθεν το χωρίον
και -ν- εμείς μόνον οι δύο
’κι κοιμούμες
Μεσανύχτ’ απέσ’ σο κρύον
οξ̌ωκά ας σο χωρίον
ανταμούμες

Φίλ’ με να φιλώ σε,
ποδεδίζω σε!
Πόσον αγαπώ σε, πουλί μ’,
να δεικνύζω σε
Φίλ’ με να φιλώ σε,
ποδεδίζω σε!
Ήντι͜αν θέλ’ η ψ̌η σ’, πουλόπο μ’,
θα χαρίζω σε

Η σεβντά μ’ τρανόν έν’, γιαβρί μ’,
όντες έχω σε σο γιάνι μ’
’κι κοιμούμαι
Κι αν ευτάγω αμαρτίαν
πέει ας έρ’ταν την καρδία μ’
ορωτούνε

Φίλ’ με να φιλώ σε,
ποδεδίζω σε!
Πόσον αγαπώ σε, πουλί μ’,
να δεικνύζω σε
Φίλ’ με να φιλώ σε,
ποδεδίζω σε!
Ήντι͜αν θέλ’ η ψ̌η σ’, πουλόπο μ’,
θα χαρίζω σε