| Στιχουργοί | |
| Συνθέτες |
Αούτα τα παρχάρι͜α μουν ατσ̌ά ντο αναμέν’νε; Ατά που εσ̌ολίκευαν ατού κανείς ’κ’ επέμ’νεν Αν αποθάνω θάψτε με αρ’ απάν’ σο Κοτρόν -ι Κι εκειαπάν’ θ’ αναπάεται αρ’ το ψ̌όπον τ’ εμόν -ι Αρνί μ’, θα παρχαρεύ’νε σε, θα ’φτάγ’νε σε ρομάναν Σο χωρίον κατήβασον με το κρενίν το γάλαν Έσυρα το τσ̌ανταόπο μ’ απάν’ σ’ αλατοκλάδι͜α Επέρα το μικρόν τ’ αρνί μ’, εταράγα σ’ ορμάνια
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αλατοκλάδι͜α | ελατόκλαδα | ||
| αναμέν’νε | περιμένουν, αναμένουν | ||
| αναπάεται | αναπαύεται, ξεκουράζεται | ||
| αούτα | αυτά | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| αποθάνω | πεθαίνω | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ατά | αυτά | ||
| ατού | εκεί (σε τόπο ή σημείο που βρίσκεται σε κάποιο απόσταση) | ||
| ατσ̌ά | άραγε | acep/ʿaceb | |
| εκειαπάν’ | εκεί πάνω | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| επέμ’νεν | απόμεινε | ||
| επέρα | πήρα | ||
| εσ̌ολίκευαν | έδιναν χαρά, ψυχαγωγούσαν, μτφ. ζωντάνευαν | şenlenmek | |
| έσυρα | έσυρα, τράβηξα, έριξα | ||
| εταράγα | ταράχθηκα, ανακατεύθηκα, μπλέχθηκα | ταράσσω | |
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κατήβασον | (προστ.) κατέβασε | ||
| κρενίν | ξύλινος οχετός ύδατος, βρύση, κρήνη | ||
| μουν | μας | ||
| ορμάνια | δάση | orman | |
| παρχαρεύ’νε | παραθερίζουν σε θερινό βοσκότοπο (παρχάρι) | ||
| παρχάρι͜α | ορεινοί τόποι θερινής βοσκής | ||
| τσ̌ανταόπο | τσαντάκι | çanta/tança | |
| ’φτάγ’νε | (ευτάγ'νε) κάνουνε, φτιάχνουνε | εὐθειάζω | |
| ψ̌όπον | ψυχούλα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αλατοκλάδι͜α | ελατόκλαδα | ||
| αναμέν’νε | περιμένουν, αναμένουν | ||
| αναπάεται | αναπαύεται, ξεκουράζεται | ||
| αούτα | αυτά | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| αποθάνω | πεθαίνω | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ατά | αυτά | ||
| ατού | εκεί (σε τόπο ή σημείο που βρίσκεται σε κάποιο απόσταση) | ||
| ατσ̌ά | άραγε | acep/ʿaceb | |
| εκειαπάν’ | εκεί πάνω | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| επέμ’νεν | απόμεινε | ||
| επέρα | πήρα | ||
| εσ̌ολίκευαν | έδιναν χαρά, ψυχαγωγούσαν, μτφ. ζωντάνευαν | şenlenmek | |
| έσυρα | έσυρα, τράβηξα, έριξα | ||
| εταράγα | ταράχθηκα, ανακατεύθηκα, μπλέχθηκα | ταράσσω | |
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κατήβασον | (προστ.) κατέβασε | ||
| κρενίν | ξύλινος οχετός ύδατος, βρύση, κρήνη | ||
| μουν | μας | ||
| ορμάνια | δάση | orman | |
| παρχαρεύ’νε | παραθερίζουν σε θερινό βοσκότοπο (παρχάρι) | ||
| παρχάρι͜α | ορεινοί τόποι θερινής βοσκής | ||
| τσ̌ανταόπο | τσαντάκι | çanta/tança | |
| ’φτάγ’νε | (ευτάγ'νε) κάνουνε, φτιάχνουνε | εὐθειάζω | |
| ψ̌όπον | ψυχούλα |
