| Στιχουργοί | |
| Συνθέτες |
Τα πρόατα μ’ εστάλτσα τα σου παρχάρ’ τα τσορία Επέρα το μικρόν τ’ αρνί μ’ κι εταράγα σ’ ορμία Αρ’ μετ’ εσέν που έπεσεν κι ολίγον εκοιμέθεν Πιρνά-πιρνά -ν- ας αποθάν’ ντ’ έζησεν εκανέθεν Που καλατσ̌εύ’ σε ’κι νυστάζ’, π’ ελέπ’ σε ’κι κοιμάται Και μετ’ εσέν που πορπατεί σην χαμονήν πάει χάται Και μετ’ εσέν που πορπατεί αρ’ σα μακρά πάει χάται Ξέρον ψωμίν ας έτρωγα κι ας έτον τσ̌αβταρένι͜ον Σο κρεβατόπο σ’ να ’κείμ’νε κι ας έτον σανιδένιον
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αποθάν’ | πεθαίνει | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| εκανέθεν | έφτασε, ήταν αρκετό | ||
| εκοιμέθεν | κοιμήθηκε | ||
| ελέπ’ | βλέπει/βλέπω | ||
| επέρα | πήρα | ||
| εστάλτσα | σταμάτησα, έστησα κάτι όρθιο, στήριξα, στερέωσα | ||
| εταράγα | ταράχθηκα, ανακατεύθηκα, μπλέχθηκα | ταράσσω | |
| έτον | ήταν | ||
| καλατσ̌εύ’ | μιλάω/ει, συνομιλώ/ει, συζητώ/άει | keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας) | |
| ’κείμ’νε | (εκείμ’νε) κειτόμουν, ξάπλωνα | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κρεβατόπο | κρεβατάκι | ||
| μακρά | (επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| ολίγον | λίγο | ||
| ορμία | ρυάκια, ρεματιές | ||
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| πιρνά | πρωί, πρωινιάτικα, αύριο | ||
| πορπατεί | περπατάει | ||
| πρόατα | πρόβατα | ||
| τσ̌αβταρένι͜ον | από σίκαλη | çavdar | |
| τσορία | γήλοφοι, πηγές που αναβλύζουν ελάχιστο νερό, έλη, τέλματα | ||
| χαμονήν | χαμό, όλεθρο | ||
| χάται | χάνεται |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αποθάν’ | πεθαίνει | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| εκανέθεν | έφτασε, ήταν αρκετό | ||
| εκοιμέθεν | κοιμήθηκε | ||
| ελέπ’ | βλέπει/βλέπω | ||
| επέρα | πήρα | ||
| εστάλτσα | σταμάτησα, έστησα κάτι όρθιο, στήριξα, στερέωσα | ||
| εταράγα | ταράχθηκα, ανακατεύθηκα, μπλέχθηκα | ταράσσω | |
| έτον | ήταν | ||
| καλατσ̌εύ’ | μιλάω/ει, συνομιλώ/ει, συζητώ/άει | keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας) | |
| ’κείμ’νε | (εκείμ’νε) κειτόμουν, ξάπλωνα | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κρεβατόπο | κρεβατάκι | ||
| μακρά | (επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| ολίγον | λίγο | ||
| ορμία | ρυάκια, ρεματιές | ||
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| πιρνά | πρωί, πρωινιάτικα, αύριο | ||
| πορπατεί | περπατάει | ||
| πρόατα | πρόβατα | ||
| τσ̌αβταρένι͜ον | από σίκαλη | çavdar | |
| τσορία | γήλοφοι, πηγές που αναβλύζουν ελάχιστο νερό, έλη, τέλματα | ||
| χαμονήν | χαμό, όλεθρο | ||
| χάται | χάνεται |
