Αρνί μ’, τα λιβαδία σου

Αρνί μ’, τα λιβαδία σου
εγώ θα κερεντίζω
Χωρίς εσέν, τρυγόνα μου,
πώς θα καλοκαιρίζω;

Τ’ ομμάτι͜α τ’ς κατακέφαλα,
ο νους ατ’ς σο κλεψίον
Πόσα καρδόπα έκαψεν
χ̌ιλίων νοματίων;

Έρθαν, πουλί μ’, να παίρ’νε με
κρύψον με σα κολτούκια σ’
Τα στράτας ι-μ’ κι αν τσ̌ιμενών’ν,
εσύ μη κόφτ’ς τ’ ομούτι͜α σ’

Γράμμαν γράφτω και στείλω σε
και με τα γ̆ηρανούδι͜α
Έλα ’μπα σ’ εγκαλιόπο μου,
αρνί μ’, ισούλια - ισούλια

Πώς ’κι τσοκεύ’νε τα ραχ̌ι͜ά
όντες αναστενάζω;
Η σεβτι͜ά ’κι πουλίεται
να στείλω ν’ αγοράζω