Προβολή Τραγουδιού
Ο ήλιον ο τρικάντηλον |
Στιχουργοί: Νίτσα Σιδηροπούλου
Συνθέτες: Θεόδωρος Βεροιώτης
Καλλιτέχνες: Θεόδωρος Βεροιώτης
Άμον παρχαροτσ̌ίτσ̌εκον η μύρα σ’ ’κι τελείται Ντό θα ’φτάει τον παράδεισον σ’ εγκαλιόπο σ’ που κείται; Ο ήλιον ο τρικάντηλον απέσ’ σην ψ̌η σ’ φωτάζει Τα κάλλια σ’ είναι περισσά εσέν κανείς ’κι ομοι͜άζει Τ’ άσπρα τα ψ̌ήα σ’ άνοιξον να χ̌αίρουμαι τα κάλλια σ’ κι όντες μεθύνω ας ση σεβντά σ’ φούρκ’σον με σην εγκάλια σ’ Ο ήλιον ο τρικάντηλον απέσ’ σην ψ̌η σ’ φωτάζει Τα κάλλια σ’ είναι περισσά εσέν κανείς ’κι ομοι͜άζει Ο πρόσωπο σ’ λάμπ’ και φωτάζ’ γλυκύν έν’ η θωρέα σ’ Νουνίζω πως ’κ’ εγνώρτσα και -ν- από μικροθέας Ο ήλιον ο τρικάντηλον απέσ’ σην ψ̌η σ’ φωτάζει Τα κάλλια σ’ είναι περισσά εσέν κανείς ’κι ομοι͜άζει
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
άνοιξον | (προστ.) άνοιξε | ||
απέσ’ | μέσα | ||
γλυκύν | γλυκιά/ό | ||
εγκάλια | αγκαλιά | ||
εγκαλιόπο | αγκαλίτσα | ||
εγνώρτσα | γνώρισα | ||
έν’ | είναι | ||
θωρέα | θωριά, όψη | ||
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
κάλλια | κάλλη | ||
κείται | κείτεται, ξαπλώνει | ||
’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
μεθύνω | μεθάω | ||
μικροθέας | μικράτα, παιδική ηλικία | ||
μύρα | οσμή, μυρωδιά | ||
νουνίζω | σκέφτομαι | ||
όντες | όταν | ||
παρχαροτσ̌ίτσ̌εκον | λουλούδι του παρχαριού | παρχάριν + çiçek | |
σεβντά | αγάπη, έρωτας | sevda/sevdā | |
τελείται | (αμτβ.) τελειώνει, εξαντλείται, μτφ. πεθαίνει | ||
τρικάντηλον | τριπλά λαμπερός, πολύ λαμπερός | ||
φούρκ’σον | (προστ.) πνίξε | ||
’φτάει | (ευτάει) κάνει, φτιάχνει | εὐθειάζω | |
φωτάζ’ | φωτίζει, λάμπει | ||
φωτάζει | φωτίζει, λάμπει | ||
χ̌αίρουμαι | χαίρομαι | ||
ψ̌η | ψυχή | ||
ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |