Τα τρένα συρίζ’νε

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώτα Παπαδοπούλου, Παναγιώτης Ασλανίδης, Τάκης Παπαδόπουλος

Έρχουν, έρχουν,
κλώσκουν τα παιδία ας σην ξενιτεία
και ας ση χαράν ατουν γελούν

Τα τρένα σ̌υρίζ’νε,
βουνά, κάμπους σ̌κίζ’νε
κι ατά άλλ’ οπίσ’ ’κι τερούν

Φεύ’νε, φεύ’νε,
φεύ’νε ας σα ξένα τα καταραμένα
Εκεί έζησαν μαύρον ζωήν

Εκεί η μέρα, χρόνος,
βουνόν έν’ ο πόνος
Τη μετανάστη η καρδι͜ά μαύρη

Την παράν ντ’ εξέγκαν
ση πατρίδαν έγκαν
Θα χτίζ’νε ’σπιτόπον και θα ζουν

Την αροθυμίαν
και την ξενιτείαν
θ’ ανασπάλ’νε όσον ντ’ επορούν
και χαρεμένα τώρα θα ζουν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ανασπάλ’νε	ξεχάσουν
αροθυμίαν	νοσταλγία
ατά	αυτά
ατουν	τους
έγκαν	έφεραν
έν’	είναι
εξέγκαν	έβγαλαν
επορούν	μπορούν
έρχουν	έρχονται
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλώσκουν	γυρίζουν, επιστρέφουν
οπίσ’	πίσω
παιδία	παιδιά
παράν	λεφτά, το χρήμα	para/pāre
σ̌κίζ’νε	σκίζουν
’σπιτόπον	(οσπιτόπον) σπιτάκι
σ̌υρίζ’νε	σφυρίζουν	σῦριγξ
τερούν	κοιτούν
φεύ’νε	φεύγουν
χαρεμένα	χαρούμενα
χτίζ’νε	χτίζουν