Τα ξένα πώς εγάπεσες;

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Παναγιώτης Ασλανίδης, Τάκης Παπαδόπουλος

Την ξενιτει͜άν εποίκες με
«αναθεμά» να λέγω
Τον ταχυδρόμον να τερώ
και γράμματα αναμένω

Έρ’ται το γράμμα, χ̌αίρουμαι,
τσερίζω και δεβάζω
Τ’ ομματόπα μ’ θολούντανε,
πονώ κι αναστενάζω

Πέ’ με πού εύρες το τακάτ’
κι εφέκες τα παιδία σ’;
Τα ξένα πώς εγάπεσες,
ντ’ άγνον έν’ η καρδία σ’;

Κανείται ντ’ εξενίτεψες,
κλώστ’ κι έλα σα παιδία σ’
Κανείται ντ’ έπες το φαρμάκ’
εσύ τη ξενιτείας

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άγνον	αλλόκοτο/η, περίεργο/η, σπουδαίο/α, αξιοθαύμαστο/η	ἀγνώς (άγνωστος)<ἀ- + γιγνώσκω
δεβάζω	διαβάζω, περνάω, πηγαίνω κπ/κτ κάπου
εγάπεσες	αγάπησες
έν’	είναι
έπες	ήπιες
εποίκες	έκανες, έφτιαξες	ποιέω-ῶ
έρ’ται	έρχεται
εύρες	βρήκες
εφέκες	άφησες
θολούντανε	θολώνουν
κανείται	φτάνει, είναι αρκετό
κλώστ’	(προστ.) γύρνα/γύρισε, επέστρεψε
ντ’ άγνον	τι περίεργο; τι αλλόκοτο; τι αξιοθαύμαστο;
ομματόπα	ματάκια
παιδία	παιδιά
πέ’	(προστ.) πες
τακάτ’	δύναμη, αντοχή	takat/ṭāḳat
τερώ	κοιτώ
τσερίζω	σκίζω
χ̌αίρουμαι	χαίρομαι