Εκάγα ας σην παντρείαν

Προβολή Τραγουδιού

Συνθέτες: Γιώργος Αμαραντίδης, Στάθης Νικολαΐδης

Καλλιτέχνες: Γιώργος Αμαραντίδης, Στάθης Νικολαΐδης

Ετσ̌όκεψεν, ετσ̌όκεψεν
η πεθερά μ’ σ’ ωμία μ’
Κι εποίκεν α’, κι εποίκεν α’
πικρόν την τραγωδίαν

[Και -ν-] Οι δύος, έναν έντανε,
ατέ με την κουτσ̌ήν ατ’ς
κι εγώ χαμάλτς εένουμ’
να τερώ ντο σύρ’ η ψ̌η -ν- ατ’ς

Η πεθερά μ’ αΐκον έν’,
ν’ αηλί που θα τυχαίν’!
Ντό να βάλτς σ’ οσπίτι σ’ λύκον,
ντό να βάλτς ατεν ατέν
Ντό να βάλτς σ’ οσπίτι σ’ λύκον και
ντό να βάλτς ατέν

Οι δύος, έναν έντανε,
ατέ με την κουτσ̌ήν ατ’ς
κι εγώ χαμάλτς εένουμ’
να τερώ ντο σύρ’ η ψ̌η -ν- ατ’ς

Εφουρκίεν, εφουρκίεν,
εχάθεν η λαλία μ’
Ν’ αηλί εμέν, ν’ αηλί εμέν,
εκάγα ας σην παντρείαν!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
α’	(ατό) αυτό, το
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
αΐκον	τέτοιο/α
ατέ	αυτή
ατέν	αυτήν
ατεν	αυτήν
ατ’ς	αυτής, της
βάλτς	βάζεις, τοποθετείς
δύος	δύο
εένουμ’	έγινα, κατήντησα
εκάγα	κάηκα
έν’	είναι
έντανε	έγιναν
εποίκεν	έκανε, έφτιαξε	ποιέω-ῶ
ετσ̌όκεψεν	κατέπεσε, επικάθησε, έκλινε υπό το βάρος	çökmek
εφουρκίεν	πνίγηκε
εχάθεν	χάθηκε
κουτσ̌ήν	κόρη
λαλία	λαλιά, φωνή
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
οσπίτι	σπίτι	hospitium<hospes
παντρείαν	παντρειά, γάμο
σύρ’	σύρω/ει, τραβάω/ει, ρίχνω/ει
τερώ	κοιτώ
τραγωδίαν	τραγούδι
χαμάλτς	(ον. ενικ) χαμάλης, αχθοφόρος, (αιτ.πληθ.) χαμάληδες, αχθοφόροι	hamal/ḥammāl
ψ̌η	ψυχή
ωμία	ώμοι