Ατώρα σα γεράματα

Ατώρα σα γεράματα [γιαρ, γιαρ, γιαρ]
ελέπ’ ατα όλα μαύρα [έλα -ν- έλα]
Τα νεότητα μ’ έφυγαν, [γιαρ, γιαρ, γιαρ]
’κ’ επόρεσα κι εχάρα [έλα -ν- έλα]

Έκιτι κόσμος άκλερον! [γιαρ, γιαρ, γιαρ]
Ας έμ’νε είκοσ’ χρονών -ι [έλα -ν- έλα]
Το χατίρι μ’ έτον τρανόν [γιαρ, γιαρ, γιαρ]
εκείνον τον καιρόν -ι [έλα -ν- έλα]

Πως ’ίνεται ο άνθρωπον [γιαρ, γιαρ, γιαρ]
όντες δι͜αβαίν’ν’ τα χρόνι͜α! [έλα -ν- έλα]
Κόφκουντανε τα γόνατα τ’ [γιαρ, γιαρ, γιαρ]
και σο κιφάλ’ ατ’ χ̌ι͜όνι͜α [έλα -ν- έλα]

Τα νεότητα ντ’ άγνα είν’ [γιαρ, γιαρ, γιαρ]
και ντό νόστασην έχ’νε! [έλα -ν- έλα]
Πολλοί είναι που ’κ’ εγροικούν, [γιαρ, γιαρ, γιαρ]
απ’ ατά χαπάρ’ ’κ’ έχ’νε [έλα -ν- έλα]