Τέρε με, μάνα, τέρε με

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Θανάσης Στυλίδης, Χρήστος Παπαδόπουλος

Τέρε με, μάνα, τέρε με,
τέρε με κι εσύ θεία
Αχπάσκουμαι σ’ αντάρτικα
ζωσμένος τα σπαθία

Αντάρτεν επαρεξέγκα,
τ’ οσπίτι μ’ ευκαιρώθεν
Ελέπ’ ατον και χ̌αίρουμαι
το όπλον ντ’ εφορτώθεν

Αντάρτε μ’, σα ψηλά ραχ̌ι͜ά
ποίος μαειρεύ’ και φά͜ει σε;
Ποίος πλύν’ και τα λώματα σ’
κάθαν Σάββαν ντ’ αλλά͜ει σε;

Άνοιξον, θεία μ’, άνοιξον!
Αντάρτες! Μη φοάσαι!
Ένα ψωμίν θα δί’ς εμέν,
εκείνο πα λυπάσαι!

Ση Πιερίων τα ραχ̌ι͜ά
ντό ευτάγω ορώτα
Είκοσ’ νομάτ’, έναν λαβάσ̌’,
εκείνον πα ποπόταν!

Στυλίδη με τη λύρα σου!
Κλεάνθη με τα νταούλια σ’!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αλλά͜ει	αλλάζει
άνοιξον	(προστ.) άνοιξε
αχπάσκουμαι	αναχωρώ, φεύγω, κινώ για
δί’ς	δίνεις
ελέπ’	βλέπει/βλέπω
επαρεξέγκα	ξεπροβόδισα
ευκαιρώθεν	άδειασε
ευτάγω	κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω
εφορτώθεν	φορτώθηκε
κάθαν	κάθε
λαβάσ̌’	πίτα, είδος μαλακού, λεπτού, επίπεδου ψωμιού	lavaş/lavāş
λώματα	ρούχα	λῶμα/λωμάτιον
μαειρεύ’	μαγειρεύει
νομάτ’	άνθρωποι, άτομα	ὀνόματοι
ορώτα	(προστ.) ρώτησε
οσπίτι	σπίτι	hospitium<hospes
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
πλύν’	πλένω/ει
ποίος	(ερωτημ.) ποιός, (αναφ.αντων.) όποιος
ποπόταν	ένα είδος πίτας που παρασκευάζεται από καλαμποκάλευρο	ρουμ. bobota
ραχ̌ι͜ά	ράχες, βουνά
Σάββαν	Σάββατο	Shabbat
σπαθία	σπαθιά
τέρε	(προστ.) κοίταξε
φά͜ει	ταΐζει
φοάσαι	φοβάσαι
χ̌αίρουμαι	χαίρομαι