Η εγάπ’ πατρίδαν ’κ’ έχ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Τσιτιρίδης, Μπάμπης Κεμανετζίδης

Η εγάπ’ πατρίδαν ’κ’ έχ̌’
όλα είναι τ’ ατεινές
και καν’νάν γλώσσαν ’κι ’ξέρ’
και τ’ αχούλι σ’ σύρ’ και παίρ’

Η εγάπ’ πατρίδαν ’κ’ έχ̌’,
ποταμόπον έν’ που τρέχ̌’
Ούτε χρώματα τερεί
κι όλα τα καημούς φορεί

Η εγάπη έν’ πουλίν
όπου θέλ’ πετάει και ζει
και συνόρι͜α ’κι τερεί
τρέχ̌’ και λάσ̌κεται ση γη

Η εγάπ’ πατρίδαν ’κ’ έχ̌’,
ποταμόπον έν’ που τρέχ̌’
Ούτε χρώματα τερεί
κι όλα τα καημούς φορεί

Μαύρον, άσπρον ’κι χωρίζ’
όλα τα καρδίας σ̌κίζ’
’Κι σαεύ’ μάναν και κύρ’
στράταν ’κ’ έχ̌’, ούτε γεφύρ’

Η εγάπ’ πατρίδαν ’κ’ έχ̌’,
ποταμόπον έν’ που τρέχ̌’
Ούτε χρώματα τερεί
κι όλα τα καημούς φορεί

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ατεινές	αυτηνής
αχούλι	μυαλό	akıl/ʿaḳl
γεφύρ’	γέφυρα, γεφύρι
εγάπ’	αγάπη
εγάπη	αγάπη
έν’	είναι
έχ̌’	έχει
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καν’νάν	κανέναν
καρδίας	(τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κύρ’	πατέρα
λάσ̌κεται	περιφέρεται, τριγυρνά, περιπλανιέται	ἀλάομαι/ηλάσκω
παίρ’	παίρνω/ει
σαεύ’	υπολογίζω/ει, εκτιμώ/άει, λογαριάζω/ει	saymak
σ̌κίζ’	σκίζω/ει
συνόρι͜α	σύνορα
σύρ’	σύρω/ει, τραβάω/ει, ρίχνω/ει
τερεί	κοιτάει
τρέχ̌’	τρέχει
χωρίζ’	χωρίζει, ξεχωρίζει, ξεδιαλέγει