Του χωρισμού ο πόνον

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Τσιτιρίδης, Μπάμπης Κεμανετζίδης

Πολλά επέραν απ’ εμάς
κι ακόμαν ψαλαφούνε
Θεέ μ’, σα ξένα χώματα
πώς επορούν και ζούνε;

Θεέ μ’, πόσον καιρόν κρατεί
του χωρισμού ο πόνον;
Πότε θα ’φτάμ’ Ανάστασην
εμείς εκεί σον Πόντον;

Τρανόν έν’ το παράπονο μ’
κι ίλιαμ η αδικία
Σ̌κεπάζ’ τη Μαύρη Θάλασσα,
δι͜αβαίν’ τη Μικρασία

Θεέ μ’, πόσον καιρόν κρατεί
του χωρισμού ο πόνον;
Πότε θα ’φτάμ’ Ανάστασην
εμείς εκεί σον Πόντον;

Και σο τεμέλ’ τ’ εμέτερον
χτισμένα πολιτείας
Εμπάλι͜α απάν’ σα κόπι͜α μουν
γεράδες σα καρδίας

Θεέ μ’, πόσον καιρόν κρατεί
του χωρισμού ο πόνον;
Πότε θα ’φτάμ’ Ανάστασην
εμείς εκεί σον Πόντον;

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απάν’	πάνω
γεράδες	πληγές, τραύματα	yara
δι͜αβαίν’	(για τόπο) περνάει/ώ, διασχίζει/ω, (για χρόνο) περνάει/ώ	διαβαίνω
εμέτερον	δικός/ή/ό μου	ἡμέτερος
εμπάλι͜α	μπαλώματα
έν’	είναι
επέραν	πήραν
επορούν	μπορούν
ίλιαμ	προπαντώς, ιδιαίτερα, ειδικά	illa/illā
καρδίας	(τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές
κόπι͜α	κόποι
κρατεί	κρατάει, βαστάει, στέκει, αντέχει
μουν	μας
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
σ̌κεπάζ’	σκεπάζω/ει
τεμέλ’	θεμέλιο
’φτάμ’	(ευτάμε) κάνουμε, φτιάχνουμε
ψαλαφούνε	ζητούν, αιτούνται