Σον παρχάρ’ τη Δανίαχας

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Παρηγορίδης, Γιάννης Τσανασίδης

Σον παρχάρ’ τη Δανίαχας
έχασα την στερέα μ’
Περνίζω το καγκελορύμ’
σην Κούσεραν μερέαν
 
Σον Θεόν βαρύν έν’, πουλί μ’,
ντ’ αποκαλάτσ̌ευσες με
Ατόσα λόγι͜α είν’ τσ’ εγάπ’ς,
έναν ’κ’ εύρες να λες με
 
Φοούμαι ’κι θα σύρκεται
τσ’ εγάπ’ς αροθυμίαν
Σην κλαίην δίγ’ ατο, πουλί μ’,
γιόξιμ’ σην μεθυσίαν

Κομμένα ομούτι͜α ας σον Θεόν
κι απλέρωτα μουράτι͜α
Ο κόσμον ’δέν ’κι φαίνεται
αρ’ ας σ’ εμά τ’ ομμάτι͜α

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απλέρωτα	ανεκπλήρωτα
αποκαλάτσ̌ευσες	μίλησες απρεπώς	keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας)
αρ’	εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha	ἄρα
αροθυμίαν	νοσταλγία
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
ας σον	απ’ τον	ασό σον (από τον)
γιόξιμ’	ή μήπως	yoksa+μη
’δέν	τίποτα
δίγ’	δίνω
εγάπ’ς	αγάπης
είν’	(για πληθ.) είναι
εμά	δικά μου
έν’	είναι
εύρες	βρήκες
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καγκελορύμ’	ρυάκι φιδογυριστό
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
μεθυσίαν	μεθύσι, μέθη
μερέαν	μεριά
μουράτι͜α	επιθυμίες, πόθοι	murat/murād
ομμάτι͜α	μάτια
ομούτι͜α	ελπίδες	umut
παρχάρ’	ορεινός τόπος θερινής βοσκής
περνίζω	διασχίζω, περνώ απέναντι
στερέα	στήριγμα
σύρκεται	τραβιέται, αντέχεται
τσ’	(ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός;
φοούμαι	φοβάμαι