Προβολή Τραγουδιού

Σον παρχάρ’ τη Δανίαχας

Καλλιτέχνες: Γιάννης Παρηγορίδης, Γιάννης Τσανασίδης

Σον παρχάρ’ τη Δανίαχας
έχασα την στερέα μ’
Περνίζω το καγκελορύμ’
σην Κούσεραν μερέαν
 
Σον Θεόν βαρύν έν’, πουλί μ’,
ντ’ αποκαλάτσ̌ευσες με
Ατόσα λόγι͜α είν’ τσ’ εγάπ’ς
έναν ’κ’ εύρες να λες με
 
Φοούμαι ’κι θα σύρκεται
τσ’ εγάπ’ς αροθυμίαν
Σην κλαίην δίγ’ ατο, πουλί μ’,
γιόξιμ’ σην μεθυσίαν

Κομμένα ομούτι͜α ας σον Θεόν
και απλέρωτα μουράτι͜α
Ο κόσμον ’δέν ’κι φαίνεται
αρ’ ας σ’ εμά τ’ ομμάτι͜α

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απλέρωτα	ανεκπλήρωτα
αροθυμίαν	νοσταλγία
γιόξιμ’	ή μήπως	yoksa+μη
’δέν	τίποτα
δίγ’	δίνω
εγάπ’ς	αγάπης
είν’	είναι (για πληθ.)
εμά	δικά μου
έν’	είναι
εύρες	βρήκες
’κ’	δεν	ουκί<οὐχί
καγκελορύμ’	ρυάκι φιδογυριστό
’κι	δεν	ουκί<οὐχί
μεθυσίαν	μεθύσι, μέθη
μερέαν	μεριά
μουράτι͜α	επιθυμίες, πόθοι	murat/murād
ομμάτι͜α	μάτια
ομούτι͜α	ελπίδες	umut
παρχάρ’	ορεινός τόπος θερινής βοσκής
περνίζω	διασχίζω, περνώ απέναντι
στερέα	στήριγμα
σύρκεται	τραβιέται, αντέχεται
τσ’	(ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός;
φοούμαι	φοβάμαι