Σο χωραφάκριν εκάθουμ’νε

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Γκόσιος, Γιάννης Τσανασίδης

Σο χωραφάκριν εκάθουμ’νε
αρ’ άμον χωμολέας
Όλιον τη μέραν ’μέτρανα
τσ’ εγάπ’ς τα μακελλέας
 
Αν αποθάνω θάψτε με
και σ’ αχ̌ερωνοκώλια
Να ελέπω το σαρίν τ’ αρνί μ’
πώς σύρ’ έξ’ τα χοχόλια
 
Σα Πλάτανα -ν- εβρόντεσεν,
σην Τραπεζούνταν βρέχ̌ει
Εμέν πολλά μ’ ελέπετεν
η μάνα μ’ άλλο ’κ’ έχ̌ει
 
Απέσ’ σο κεμεντζ̌όπο μου,
τρυγόνα μ’, να εχώρ’νες
Τα φυλαχτά τα λώματα σ’
καθημερ’νά να εφόρ’νες

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απέσ’	μέσα
αποθάνω	πεθαίνω
αχ̌ερωνοκώλια	τα κάτω μέρη του αχυρώνα
εβρόντεσεν	βρόντηξε
εγάπ’ς	αγάπης
εκάθουμ’νε	καθόμουν
ελέπετεν	βλέπετε
ελέπω	βλέπω
έξ’	έξω ή ο αριθμός έξι
εφόρ’νες	φορούσες
εχώρ’νες	χωρούσες
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κεμεντζ̌όπο	(υποκορ.) λύρα	kemençe/kemānçe
λώματα	ρούχα	λῶμα/λωμάτιον
μακελλέας	σκαπανιές, τσαπιές	μάκελλος/μακέλλῃ (μία + κέλλω=κοψιμο μιάς κατευθυνσης, μιας πλευράς)
’μέτρανα	(εμέτρανα) μετρούσα
όλιον	όλο, ολόκληρο
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
σαρίν	ξανθό, κίτρινο	sarı
σύρ’	σύρω/ει, τραβάω/ει, ρίχνω/ει
τρυγόνα	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
τσ’	(ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός;
χοχόλια	σκουπίδια
χωμολέας	το έντομο μυρμηκολέων	χῶμα + λέων
χωραφάκριν	η άκρη, τα όρια του χωραφιού