Προβολή Τραγουδιού

Θεέ μ’, Εσύ βοήθα τεν

Καλλιτέχνες: Ματθαίος Τσαχουρίδης, Στάθης Νικολαΐδης

Βαρέα κείται σο κρεβάτ’
κι άλλο ’κι λέει να σ’κούται
Και οι γιατροί όλ’ λέγ’νε με
«η μάνα σ’ ’κι λαρούται»

Θεέ μ’, Εσύ βοήθα τεν,
τη μάνα μ’ να λαρούται
Μετ’ έναν ψ̌ην, παράδεισος
νέ χάται, νέ γομούται

Μάνα μ’, ο πόνος ι-σ’ τρανόν,
εκρέμασες την γούλα
Και ξαν ευχάς σ’ εμέναν δί’ς,
μάνα μ’, προσφυγοπούλα

Θεέ μ’, Εσύ βοήθα τεν,
τη μάνα μ’ να λαρούται
Μετ’ έναν ψ̌ην, παράδεισος
νέ χάται, νέ γομούται

Εσέν εδώκεν ο Θεόν,
μανίτσα μ’, άλλο νόμον
Με το σεφίλ το φέρσιμον
και τον γλυκύν τον λόγον

Θεέ μ’, Εσύ βοήθα τεν,
τη μάνα μ’ να λαρούται
Μετ’ έναν ψ̌ην, παράδεισος
νέ χάται, νέ γομούται

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
βαρέα	βαριά, συχνά, πολύ
γλυκύν	γλυκιά/ό
γομούται	γεμίζει, βουρκώνει, κομπιάζει
γούλα	λαιμός	gula
δί’ς	δίνεις
εδώκεν	έδωσε
ευχάς	ευχές
κείται	κείτεται, ξαπλώνει
’κι	δεν	ουκί<οὐχί
λαρούται	γιατρεύεται, θεραπεύεσαι
λέγ’νε	λένε
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
νέ	ούτε	ne
ξαν	πάλι, ξανά
όλ’	όλοι/α
σεφίλ	φρόνιμο, που έχει καλή συμπεριφορά, συνεσταλμένο, ντροπαλό	οθ. περιόδου sefil/sefīl
σ’κούται	σηκώνεται
χάται	χάνεται
ψ̌ην	ψυχή