Ο ταχυδρόμον

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Κουγιουμτζίδης, Χρήστος Παπαδόπουλος

Θεέ μ’, γιατί ’κ’ εποίκες με
εμέναν ταχυδρόμον
Να ένοιγα κι εδέβαζα
τα γράμματα σο δρόμον

Τα τέρτα̤ ας είχα τη κοσμί’,
εγώ, σο ψ̌όπο μ’ μόνον
Ας εχάν’νεν αβούτο η γη
και έναν ταχυδρόμον

Θα τσέριζα [και] τα γράμματα
με τ’ άσ̌κεμα χαπέρα̤
Τ’ έμορφα θα εδίν’να εγώ
ση ανθρωπί’ τα χ̌έρα̤

Τα τέρτα̤ ας είχα τη κοσμί’,
εγώ, σο ψ̌όπο μ’ μόνον
Ας εχάν’νεν αβούτο η γη
και έναν ταχυδρόμον

Το γέλος θα εμοίραζα,
σε ούλτς την ευτυχίαν
Να μη είχαν σην ψ̌ην ατουν
πόνον κι αροθυμίαν

Τα τέρτα̤ ας είχα τη κοσμί’,
εγώ, σο ψ̌όπο μ’ μόνον
Ας εχάν’νεν αβούτο η γη
και έναν ταχυδρόμον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αβούτο	αυτό
ανθρωπί’	ανθρώπου
αροθυμίαν	νοσταλγία
άσ̌κεμα	άσχημα
ατουν	τους
γέλος	γέλιο, περίγελος
εδέβαζα	διάβαζα, περνούσα, πήγαινα κπ/κτ κάπου	διαβαίνω
εδίν’να	έδινα, παρέδιδα
έμορφα	όμορφα
ένοιγα	άνοιγα
εποίκες	έκανες, έφτιαξες	ποιέω-ῶ
εχάν’νεν	έχανε
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κοσμί’	κόσμου
ούλτς	όλους
τέρτα̤	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
χ̌έρα̤	χέρια
χαπέρα̤	ειδήσεις, νέα	haber/ḫaber
ψ̌ην	ψυχή
ψ̌όπο	ψυχούλα