Τσ’ εγάπ’ς τ’ αμαρτίας

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Παπαγερίδης, Παναγιώτης Φουντουκίδης

Ο ουρανόν εψήλανεν
ας σ’ εσά τ’ αμαρτίας
Τογρίν εγάπ’ γιατί ’κι βάλλτς
σ’ έρημον την καρδία σ’;

Έλα -ν- ας καλατσ̌εύομε,
κανείς τιδέν ’κι λέει μας
Εγώ πεκιάρτς κι εσύ κορίτσ’,
το σεβνταλούκ’ ιεύ’ μας

Αναθεμά και την εγάπ’
και ντό πολλά φοβάται!
Χασ̌όφυλλα εχαρχάριζαν
κι ατό φεύ’ να πάει χάται

Μάνα μ’, ντ’ εποίν’νες με άγουρον
και σύρω τα πελιάδες;
Έρχουνταν ψαλαφούνε με
μουχτάρ’ και τσανταρμάδες

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άγουρον	νέος άνδρας
αμαρτίας	(ον.πληθ., τα) αμαρτίες
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
βάλλτς	βάζεις
εγάπ’	αγάπη
εποίν’νες	έκανες, έφτιαχνες	ποιέω-ῶ
έρχουνταν	έρχονται
εσά	δικά σου/σας
εχαρχάριζαν	θρόιζαν
εψήλανεν	ψήλωσε
ιεύ’	ταιριάζει	uymak
καλατσ̌εύομε	μιλάμε, συνομιλούμε, συζητούμε	keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας)
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
μουχτάρ’	(γεν./αιτ. εν) κοινοτάρχη, (ον. πληθ.) κοινοτάρχες	muhtar/muḫtār
πεκιάρτς	εργένης, (αιτ. πληθ.) εργένηδες	bekâr/bekār
πελιάδες	βάσανα, σκοτούρες	bela
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
σεβνταλούκ’	έρωτας	sevdalık
σύρω	σέρνω, τραβώ, ρίχνω
τιδέν	τίποτα
τογρίν	αληθινό, ίσιο, ευθύ, σωστό	doğru
τσανταρμάδες	χωροφύλακες	jandarma/gendarme
φεύ’	φεύγει
χασ̌όφυλλα	φύλλα δέντρου ξερά (ζεματισμένα από τον ήλιο), πεσμένα φύλλα	խաշել (khashel) + φύλλο
χάται	χάνεται
ψαλαφούνε	ζητούν, αιτούνται