Προβολή Τραγουδιού
Τ’εμόν μικρόν -ι |
Σύλλογος Ποντίων Ασπροπύργου «Ακρίτες»Στιχουργοί: Κώστας Αμανατίδης
Συνθέτες: Γιώργος Ατματσίδης
Καλλιτέχνες: Γιώργος Ατματσίδης, Δημήτρης Καρασαββίδης
Ο πρόσωπο σ’ έν’ μάλαμα, η ψ̌η σ’ άμον χρυσόν -ι Το πόι σ’ άμον κυπαρίσσ’, εσύ τ’ εμόν μικρόν -ι Τ’ ομμάτι͜α σ’ άμον θάλασσα, τ’ οφρυδόπα σ’ γαϊτάνι͜α Τσ̌ιμένι͜α εγένταν να δι͜αβαίντς, παρχάρι͜α και ορμάνι͜α Ήλος ζελεύ’ το φώταγμα σ’, τ’ άστρα την εμορφία σ’ Ανθίζ’νε τριαντάφυλλα ας σην πορπατεσία σ’ Άμον τα κρύα τα νερά καίγουν τον ουρανόν -ι Μανουσ̌ακέα σκουντουλίζ’ το φίλεμαν τ’ εσόν -ι
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ανθίζ’νε | ανθίζουν | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| γαϊτάνι͜α | έντεχνα πλεγμένα κορδόνια με τρεις μεταξωτές κλωστές (κοτσίδα) ή τέσσερεις (τεχρίλι), ή και μάλλινο ή βαμβακερό, που στόλιζε τα ρούχα στο κάτω μέρος των μανικιών και στον ποδόγυρο μτφ. όμορφα και λεπτά/καλαίσθητα | kaytan | |
| δι͜αβαίντς | (για τόπο) περνάς, διασχίζεις, (για χρόνο) περνάς | διαβαίνω | |
| εγένταν | έγιναν | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| εμορφία | ομορφιά | ||
| έν’ | είναι | ||
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| ζελεύ’ | ζηλεύω/ει | ||
| καίγουν | καίνε | ||
| μανουσ̌ακέα | ευωδιά μενεξέ/βιολέτας | մանուշակ (manušak)<manafšak | |
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| ορμάνι͜α | δάση | orman | |
| οφρυδόπα | φρυδάκια | ||
| παρχάρι͜α | ορεινοί τόποι θερινής βοσκής | ||
| πόι | ύψος, μπόι (ανάστημα) | boy | |
| πορπατεσία | περπατησιά, περπάτημα | ||
| σκουντουλίζ’ | ευωδιάζει, μοσχοβολάει | ||
| τσ̌ιμένι͜α | γρασίδια, χλοερές εκτάσεις | çimen | |
| φίλεμαν | φιλί | ||
| φώταγμα | φως, φώτισμα | ||
| ψ̌η | ψυχή |
