Εγεννέθα ση φωτίαν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Ατματσίδης, Στάθης Νικολαΐδης

Εγεννέθα ση φωτίαν
’λάστα σον ξεριζωμόν
Τρώει την ψ̌η μ’ η αροθυμία,
ξενιτείας ο καημόν

Η ζωή μ’ ους να τελείται
η ελπίδα κι οι καημοί μ’·
Να εφίλ’να κι επεθάν’να
χώμαν πατρίδας γλυκύν

Γυροκλώσκουμαι σα ξένα,
λύουμαι άμον κερίν
Πρόσφυγας αποσπιτούμαι
και καρίπ’ς ας σο κουνίν

Η ζωή μ’ ους να τελείται
η ελπίδα κι οι καημοί μ’·
Να εφίλ’να κι επεθάν’να
χώμαν πατρίδας γλυκύν

Ορφανίγα, ’τυραννίγα
άκλερος από μωρόν
Βασανίουμαι, ενεγκάστα
ενεσπάλθα ας σον Θεόν

Η ζωή μ’ ους να τελείται
η ελπίδα κι οι καημοί μ’·
Να εφίλ’να κι επεθάν’να
χώμαν πατρίδας γλυκύν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άκλερος	άκληρος, φτωχός, δύστυχος, ταλαίπωρος
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αποσπιτούμαι	ξεσπιτώνομαι
αροθυμία	νοσταλγία
βασανίουμαι	βασανίζομαι
γλυκύν	γλυκιά/ό
γυροκλώσκουμαι	κλωθογυρίζω
εγεννέθα	γεννήθηκα
ενεγκάστα	κουράστηκα
ενεσπάλθα	με ξέχασαν
επεθάν’να	πέθαινα
εφίλ’να	φιλούσα
καρίπ’ς	ξένος, μοναχικός, φτωχός, ανήμπορος / (αιτ. πληθ.) ξένους, μοναχικούς, φτωχούς, ανήμπορους	garip/ġarīb
κουνίν	κούνια
’λάστα	(ελάστα) περιφέρθηκα, τριγύρισα, περιπλανήθηκα	ἀλάομαι/ηλάσκω
λύουμαι	λιώνω
ορφανίγα	ορφάνεψα
ους	ως, μέχρι
τελείται	(αμτβ.) τελειώνει, εξαντλείται, μτφ. πεθαίνει
’τυραννίγα	(ετυραννίγα) τυραννήθηκα, ταλαιπωρήθηκα
ψ̌η	ψυχή